کارمـان خانه کار و دیدار
عملکرد: بیزنس کلاب
معمار: نیلوفر نیکسار
کارفرما: خانم مونا شکرریز
تیم طراحی: ستایش نژادی (ارشیتکت )/ آرمان اصغرلو (ارشیتکت ) / پریسا الله قلی(ارشیتکت )/ مونا حدادی ( ارشیتکت )/ نگار نوری(ارشیتکت )/ مهسا الهی وفا (ارشیتکت)
محل اجرا: تهران، خیابان پاسداران
مساحت زمین/زیر بنا: زیر بنا 1140 متر مربع / زیر بنا 1000 متر مربع در سه طبقه
اجرا پروژه: استودیو دوازده 
طراحی و دکوراسیون داخلی: استودیو دوازده
سازه: بهرنگ بنی آدم
تاسیسات مکانیکی: رازمیک ظریفیان
تاسیسات الکتریکی: حسام سلطانی
نوع تاسیسات / نوع سازه: برای تهویه مطبوع VRF / سازه فلزی با طاق ضربی و دیوار های باربر سیستم 
تاریخ شروع و پایان ساخت: آذر96- فروردین 97
عکس: علی دقیق، حمید اقایی، نگار نوری، حسام کشاورز
سرپرست کارگاه: برنا بنی آدم

پروژه «کارمان» در قالب بازسازی یک خانه مسکونی نیمه متروکه  1000متری با سه چالش عمده به «استودیو دوازده» معرفی شد: زمان 4 ماهه برای طراحی، اجرای عملیات ساختمانی و تجهیز ساختمان در کنار محدودیت مالی و از همه مهم تر مواجه با کاربری business club که تا به امروز در تهران مسبوق به سابقه نبوده است.
این خانه قدیمی فضاهایی با کیفیات متنوع داشت که می باید بررسی می شد قابل تبدیل شدن به چه کاربری  است و در زیست جدید خود قرار است چه باشد و چقدر باید کالبدش با حذف و اضافه تغییر کند و کدام بار مفهومی را منتقل کنند. ما سعی کردیم با محور قرار دادن زبان خانه به لحاظ شکلی و محتوایی، روایتی معمارانه را شکل دهیم. 
ماهیت خانه به عنوان یک فضای خصوصی به فضایی عمومی تغییر یافت و تغییرات ساختاری در بسیاری از فضاها اعمال شد؛ اتاق سرایداری به کافه تبدیل شد، تراس شمالی به کتابخانه و موتورخانه به اتاق استراحت پرسنل تغییر یافت و با الحاق یک باکس شیشه ای به گاراژ سابق، فضای ورودی و پذیرش شکل گرفت. در طبقه دوم با تخریب یک اتاق فضای استراحت ایجاد شده و استخر خانه به popup space تبدیل شد. صورت این معماری تازه گاهی در همراهی با وضع پیشین بود و گاهی در تضاد با آن؛ اما از منظر تجربه گرایی فضا، دلالتهای مفهومی شکلی کاملاً متمایز از گذشته پیدا کرد. فضاهای تودرتو و شکل خاص سیرکولاسیون خانه بیانگر تلویحی این امر بود که شروع طراحی می باید از سناریو نویسی برای حرکت افراد آغاز شود. در پروسه طراحی پنج تیپ متفاوت از مراجعه کنندگان در نظر گرفته شدکه ضروری بود در طراحی لحاظ شده و مواجهه فضایی آنها چه به لحاظ کاربری و چه به لحاظ بصری مورد توجه قرار گیرد.
نقطه شروع ما در تعریف فضای داخلی پروژه، فضای حوضخانه بود؛ به همین منظور در دیوارهای شرقی و غربی حوضخانه بازشوهایی تعبیه شد تا آکس شرقی-غربی ایجاد شده در تعامل با آکس شمالی-جنوبی که ارسی ها درست می کردند و بار بصری داشت، اتصال بین ورودی، فضای لانژ و کافه را بوجود آورد؛ در مرکز تلاقی این دو آکس بود که حوض می توانست خود را به شکل معناداری تعریف کند. حوض جدید با این مفهوم شکل گرفت که همچون حفره ای آینه ای، بازتاب دهنده بازی رنگ و نور ارسی ها باشد و پلتفرم 8 ضلعی در وسط آن همچون لوگوس، علاوه بر یادآوری شکل سنتی حوضهای ایرانی، فضایی برای قراردادن اشیاء مناسبتی باشد.
در کنار تعویض کلیه زیرساخت های تاسیسات مکانیکی و تعویض و تعریف مجدد تاسیسات الکتریکی، ترمیم های جزئی سازه ای نیز غیر قابل چشم پوشی بود.