تلفیق معماری، طبیعت و فناوری توسط استودیو «آسپکت»
1404/5/15
مجموعه «شی‌شی» علی‌بابا در هانگژوی چین، یک پروژه طراحی منظر به مساحت ۲۶ هکتار می‌باشد، که توسط استودیو «آسپکت» طراحی شده است. این پروژه که به‌طور کامل بر فراز یک سکوی چندطبقه ساخته شده، تلاش می‌کند نظامی طبیعی و پیچیده را در دل یک محیط کاری پرتراکم و شهری ادغام کند و بستری پویا برای جامعه‌ای با حدود ۳۰ هزار نفر فراهم آورد.
ساختار پروژه بر سکویی مرتفع قرار دارد که چالش‌هایی چون پشتیبانی از کاشت گیاه، مدیریت آب و تضمین عملکرد اکولوژیکی بلندمدت را ایجاد کرده است. برای پاسخ به این نیازها، از مهندسی خاک، سیستم‌های کاشت تطبیقی و شبکه‌ای پیشرفته برای جمع‌آوری و بازیافت آب باران استفاده شده است. این زیرساخت‌های محیط‌زیستی، پایداری بلندمدت را ممکن می‌سازند و به پوشش گیاهی متنوع و عملکرد هیدرولوژیک ثابت در شرایط متغیر اقلیمی کمک می‌کنند.
یکی از عناصر کلیدی در طراحی، سیستم مدیریت آب باران است. کانال‌های طراحی‌شده، آب را از سراسر سایت به دریاچه‌ای مرکزی هدایت می‌کنند که علاوه بر ایفای نقش زیباشناختی و اجتماعی، به‌عنوان مخزن آبیاری و ابزاری برای کنترل سیلاب نیز عمل می‌کند. در کنار دریاچه، سازه‌ای به شکل پاویون قرار دارد که با تراس‌های سایه‌دار و فضاهای نشیمن عمومی، ارتباطی کاربردی میان زیرساخت‌های آبی و عملکردهای اجتماعی ایجاد می‌کند.
برنامه‌ریزی فضایی در این پردیس با تکیه بر داده‌های حرکتی کاربران، مسیر خورشید و الگوهای گردش در سایت انجام شده است. شبکه‌ای گسترده از مسیرهای پیاده‌روی و فضاهای باز، طیف متنوعی از عملکردها، از فضاهای آرام برای استفاده فردی تا مکان‌هایی مناسب برای گردهمایی‌های بزرگ‌تر را پوشش می‌دهد.
این مجموعه به‌گونه‌ای طراحی شده که محیطی کاری، تعاملی و پویا برای استراحت، حرکت و معاشرت فراهم آورد. فضاهای باز برای استفاده انعطاف‌پذیر، برنامه‌ریزی شده‌اند و کارکنان و بازدیدکنندگان می‌توانند در طول روز از محیط بهره ببرند. اصول طراحی انسان‌محور، اساس سازمان‌دهی فضا را تشکیل می‌دهند و بر دسترسی‌پذیری، راحتی و پیوستگی در سراسر سایت تأکید دارند.
ساختار پروژه بر سکویی مرتفع قرار دارد که چالش‌هایی چون پشتیبانی از کاشت گیاه، مدیریت آب و تضمین عملکرد اکولوژیکی بلندمدت را ایجاد کرده است. برای پاسخ به این نیازها، از مهندسی خاک، سیستم‌های کاشت تطبیقی و شبکه‌ای پیشرفته برای جمع‌آوری و بازیافت آب باران استفاده شده است. این زیرساخت‌های محیط‌زیستی، پایداری بلندمدت را ممکن می‌سازند و به پوشش گیاهی متنوع و عملکرد هیدرولوژیک ثابت در شرایط متغیر اقلیمی کمک می‌کنند.
یکی از عناصر کلیدی در طراحی، سیستم مدیریت آب باران است. کانال‌های طراحی‌شده، آب را از سراسر سایت به دریاچه‌ای مرکزی هدایت می‌کنند که علاوه بر ایفای نقش زیباشناختی و اجتماعی، به‌عنوان مخزن آبیاری و ابزاری برای کنترل سیلاب نیز عمل می‌کند. در کنار دریاچه، سازه‌ای به شکل پاویون قرار دارد که با تراس‌های سایه‌دار و فضاهای نشیمن عمومی، ارتباطی کاربردی میان زیرساخت‌های آبی و عملکردهای اجتماعی ایجاد می‌کند.
برنامه‌ریزی فضایی در این پردیس با تکیه بر داده‌های حرکتی کاربران، مسیر خورشید و الگوهای گردش در سایت انجام شده است. شبکه‌ای گسترده از مسیرهای پیاده‌روی و فضاهای باز، طیف متنوعی از عملکردها، از فضاهای آرام برای استفاده فردی تا مکان‌هایی مناسب برای گردهمایی‌های بزرگ‌تر را پوشش می‌دهد.
این مجموعه به‌گونه‌ای طراحی شده که محیطی کاری، تعاملی و پویا برای استراحت، حرکت و معاشرت فراهم آورد. فضاهای باز برای استفاده انعطاف‌پذیر، برنامه‌ریزی شده‌اند و کارکنان و بازدیدکنندگان می‌توانند در طول روز از محیط بهره ببرند. اصول طراحی انسان‌محور، اساس سازمان‌دهی فضا را تشکیل می‌دهند و بر دسترسی‌پذیری، راحتی و پیوستگی در سراسر سایت تأکید دارند.
