«خانه‌ای در سوتوگرانده» اثر دفتر معماری فران سیلوستره
1404/6/9
در منطقه اعیان‌نشین سوتوگرانده در جنوب اسپانیا، جایی که زمین‌های سرسبز گلف تا افق امتداد دارد، ویلایی مدرن، مینیمال و هماهنگ با محیط طراحی شده است. این پروژه توسط دفتر معماری اسپانیایی «فران سیلوستره» طراحی شده و در سال ۲۰۲۴ به بهره‌برداری رسیده است. این ساختمان نه تنها یک سرپناه، بلکه نمادی برای تجربه زندگی در تعامل نزدیک با طبیعت، به‌خصوص از طریق تمرکز بر سایه‌سازی و بازی با عناصر طبیعی است.
فلسفه اصلی این پروژه، خلق فضایی برای «زندگی در سایه» است. معماران با طراحی یک سقف وسیع و کنسول‌شده، فضایی گسترده و محافظت‌شده در زیر آن ایجاد کرده‌اند. این سقف بزرگ نه‌تنها ساکنان را از آفتاب سوزان منطقه کادیس در امان نگه می‌دارد، بلکه سپری در برابر باران‌های سیل‌آسای این ناحیه است که یکی از پرباران‌ترین مناطق اسپانیا به شمار می‌رود. به این ترتیب، کل فضای زندگی در میان دو سطح افقی زمین و سقف تعریف می‌شود. این رویکرد مینیمالیستی، تأثیر بصری ساختمان بر محیط را به حداقل رسانده و حس شناور بودن در طبیعت را القا می‌کند.
سطح وسیعی از سقف با لایه‌ای از آب پوشانده شده که همچون آینه‌ای، آسمان و مناظر اطراف را منعکس می‌کند. این بام آبی همچنین یک سیستم عایق حرارتی و صوتی هوشمند است. آب در طول روز گرمای خورشید را جذب کرده و دمای داخلی را خنک نگه می‌دارد و در شب، گرمای جذب‌شده را به‌آرامی آزاد می‌کند. این راهکار پایدار، نیاز به سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی مکانیکی را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد و آسایش حرارتی را با کمترین مصرف انرژی فراهم می‌آورد.
طراحی داخلی این ویلا بر اساس چهار مرز اصلی شکل گرفته است: سطح زمین به عنوان بستر، سایه به عنوان فضای زیستی اصلی، دیواره‌های شیشه‌ای سرتاسری که مرز میان داخل و خارج را کمرنگ می‌کنند، و در نهایت، چوب. در بخش‌های داخلی‌تر، یک حجم چوبی گرم، فضاهای خصوصی‌تر مانند اتاق‌خواب‌ها را در بر می‌گیرد. این عنصر چوبی، حریم شخصی مورد نیاز را تأمین کرده و حسی از صمیمیت و گرما به فضا می‌بخشد. استفاده از چوب با رنگ گرم، یکی از خواسته‌های اصلی کارفرما بوده است که در کنار دیوارهای سفید و شیشه‌های شفاف، تضادی زیبا و دلنشین ایجاد می‌کند.
دسترسی به ساختمان از طریق خیابان بالایی صورت می‌گیرد و در ابتدای ورود، مهمانان با منظره چشم‌نواز بام آبی و چشم‌انداز گسترده گلف مواجه می‌شوند. استخر بی‌کران، که امتداد آن به سمت زمین‌های گلف است، ارتباط سلسله‌مراتبی و دیداری با محیط زیست اطراف را تقویت می‌کند.
فلسفه اصلی این پروژه، خلق فضایی برای «زندگی در سایه» است. معماران با طراحی یک سقف وسیع و کنسول‌شده، فضایی گسترده و محافظت‌شده در زیر آن ایجاد کرده‌اند. این سقف بزرگ نه‌تنها ساکنان را از آفتاب سوزان منطقه کادیس در امان نگه می‌دارد، بلکه سپری در برابر باران‌های سیل‌آسای این ناحیه است که یکی از پرباران‌ترین مناطق اسپانیا به شمار می‌رود. به این ترتیب، کل فضای زندگی در میان دو سطح افقی زمین و سقف تعریف می‌شود. این رویکرد مینیمالیستی، تأثیر بصری ساختمان بر محیط را به حداقل رسانده و حس شناور بودن در طبیعت را القا می‌کند.
سطح وسیعی از سقف با لایه‌ای از آب پوشانده شده که همچون آینه‌ای، آسمان و مناظر اطراف را منعکس می‌کند. این بام آبی همچنین یک سیستم عایق حرارتی و صوتی هوشمند است. آب در طول روز گرمای خورشید را جذب کرده و دمای داخلی را خنک نگه می‌دارد و در شب، گرمای جذب‌شده را به‌آرامی آزاد می‌کند. این راهکار پایدار، نیاز به سیستم‌های گرمایشی و سرمایشی مکانیکی را به شکل چشمگیری کاهش می‌دهد و آسایش حرارتی را با کمترین مصرف انرژی فراهم می‌آورد.
طراحی داخلی این ویلا بر اساس چهار مرز اصلی شکل گرفته است: سطح زمین به عنوان بستر، سایه به عنوان فضای زیستی اصلی، دیواره‌های شیشه‌ای سرتاسری که مرز میان داخل و خارج را کمرنگ می‌کنند، و در نهایت، چوب. در بخش‌های داخلی‌تر، یک حجم چوبی گرم، فضاهای خصوصی‌تر مانند اتاق‌خواب‌ها را در بر می‌گیرد. این عنصر چوبی، حریم شخصی مورد نیاز را تأمین کرده و حسی از صمیمیت و گرما به فضا می‌بخشد. استفاده از چوب با رنگ گرم، یکی از خواسته‌های اصلی کارفرما بوده است که در کنار دیوارهای سفید و شیشه‌های شفاف، تضادی زیبا و دلنشین ایجاد می‌کند.
دسترسی به ساختمان از طریق خیابان بالایی صورت می‌گیرد و در ابتدای ورود، مهمانان با منظره چشم‌نواز بام آبی و چشم‌انداز گسترده گلف مواجه می‌شوند. استخر بی‌کران، که امتداد آن به سمت زمین‌های گلف است، ارتباط سلسله‌مراتبی و دیداری با محیط زیست اطراف را تقویت می‌کند.
030417115614AM.jpg)
