طراحی تالار اجتماعات دانشگاه کویت با الهام از مشربیه سنتی
1404/7/23
تالار اجتماعات دانشگاه کویت، معروف به «الدانة» یا «مروارید»، یک شاهکار معماری است که به عنوان نقطه کانونی این دانشگاه عمل می‌کند. این پروژه بزرگ ملی که توسط شرکت مشهور اسکیدمور، اوینگز و مریل طراحی شده، نمادی از پیوند عمیق میان میراث فرهنگی، پایداری زیست‌محیطی و طراحی معاصر است. تالار اجتماعات، به عنوان قلب تپنده مجموعه شش‌گانه ساختمان‌های اداری، نقشی فراتر از یک فضای کاربردی دارد و به عنوان نمادی از سفر علمی دانشجویان، از آغاز تا فارغ‌التحصیلی، طراحی شده است.
فلسفه اصلی طراحی بر بازتفسیر هوشمندانه یکی از بنیادی‌ترین عناصر معماری خاورمیانه، یعنی مشربیه، استوار است. به جای تقلید صرف، تیم طراحی یک سیستم نمای دوپوسته با کارایی بالا خلق کرده که ساختمان‌ها را در بر می‌گیرد. این پوسته‌های توری‌مانند و سبک، همزمان سه عملکرد کلیدی را انجام می‌دهند. اول، به عنوان یک سایه‌بان مؤثر، از جذب گرمای خورشید در اقلیم گرم کویت جلوگیری کرده و به طور چشمگیری مصرف انرژی را کاهش می‌دهند. دوم، با همکاری هنرمند کویتی، فرح بهبهانی، این نماها به بوم‌هایی برای خوشنویسی تبدیل شده‌اند که هویت فرهنگی کویت را به زبانی مدرن بیان می‌کنند. سوم، این پوسته‌ها با فیلتر کردن نور خورشید، یک بازی پویا و دائمی از نور و سایه در فضاهای داخلی ایجاد می‌کنند که در طول روز تغییر می‌کند و در شب، با نورپردازی داخلی، به نمایی درخشان تبدیل می‌شوند.
تالار اجتماعات با فرم بیضوی و مرواریدشکل خود، به صورت یک حجم مستقل در باغ ورودی مجموعه قرار گرفته است. نام‌گذاری آن هم به تاریخ صید مروارید در کویت اشاره دارد و هم استعاره‌ای از فرآیند یادگیری است: خلق زیبایی از دل چالش و سختی. پوسته خارجی بنا با همکاری فرح بهبهانی طراحی شده و کلمه «الدانة» با استفاده از خط سنبلی (یک سبک خوشنویسی مربوط به اواخر دوره عثمانی) بر روی هزاران پانل آلومینیومی حک شده است.
فضای داخلی تالار به شدت تحت تأثیر پوسته خارجی آن قرار دارد. نوری که از میان نقوش خوشنویسی عبور می‌کند، فضایی با نور «لکه لکه» و پویا ایجاد می‌کند که با یک نورگیر سقفی در اوج گنبد به کمال می‌رسد. هسته اصلی بنا، یک سالن تئاتر چندمنظوره با ظرفیت حدود ۱۶۰۰ صندلی است که برای رویدادهای مهم دانشگاهی مانند جشن‌های فارغ‌التحصیلی و اجراهای فرهنگی طراحی شده است. فرم کروی بنا چالش‌های آکوستیکی قابل توجهی ایجاد می‌کند که با استفاده هوشمندانه از سطوح پخش‌کننده و جذب‌کننده صدا، که در معماری داخلی ادغام شده‌اند، مدیریت شده است.
فلسفه اصلی طراحی بر بازتفسیر هوشمندانه یکی از بنیادی‌ترین عناصر معماری خاورمیانه، یعنی مشربیه، استوار است. به جای تقلید صرف، تیم طراحی یک سیستم نمای دوپوسته با کارایی بالا خلق کرده که ساختمان‌ها را در بر می‌گیرد. این پوسته‌های توری‌مانند و سبک، همزمان سه عملکرد کلیدی را انجام می‌دهند. اول، به عنوان یک سایه‌بان مؤثر، از جذب گرمای خورشید در اقلیم گرم کویت جلوگیری کرده و به طور چشمگیری مصرف انرژی را کاهش می‌دهند. دوم، با همکاری هنرمند کویتی، فرح بهبهانی، این نماها به بوم‌هایی برای خوشنویسی تبدیل شده‌اند که هویت فرهنگی کویت را به زبانی مدرن بیان می‌کنند. سوم، این پوسته‌ها با فیلتر کردن نور خورشید، یک بازی پویا و دائمی از نور و سایه در فضاهای داخلی ایجاد می‌کنند که در طول روز تغییر می‌کند و در شب، با نورپردازی داخلی، به نمایی درخشان تبدیل می‌شوند.
تالار اجتماعات با فرم بیضوی و مرواریدشکل خود، به صورت یک حجم مستقل در باغ ورودی مجموعه قرار گرفته است. نام‌گذاری آن هم به تاریخ صید مروارید در کویت اشاره دارد و هم استعاره‌ای از فرآیند یادگیری است: خلق زیبایی از دل چالش و سختی. پوسته خارجی بنا با همکاری فرح بهبهانی طراحی شده و کلمه «الدانة» با استفاده از خط سنبلی (یک سبک خوشنویسی مربوط به اواخر دوره عثمانی) بر روی هزاران پانل آلومینیومی حک شده است.
فضای داخلی تالار به شدت تحت تأثیر پوسته خارجی آن قرار دارد. نوری که از میان نقوش خوشنویسی عبور می‌کند، فضایی با نور «لکه لکه» و پویا ایجاد می‌کند که با یک نورگیر سقفی در اوج گنبد به کمال می‌رسد. هسته اصلی بنا، یک سالن تئاتر چندمنظوره با ظرفیت حدود ۱۶۰۰ صندلی است که برای رویدادهای مهم دانشگاهی مانند جشن‌های فارغ‌التحصیلی و اجراهای فرهنگی طراحی شده است. فرم کروی بنا چالش‌های آکوستیکی قابل توجهی ایجاد می‌کند که با استفاده هوشمندانه از سطوح پخش‌کننده و جذب‌کننده صدا، که در معماری داخلی ادغام شده‌اند، مدیریت شده است.
