فاستر و شرکا آسمان‌خراش عظیم «جِی‌پی‌مورگان‌چِیس» را تکمیل کرد
1404/8/1
استودیو معماری «فاستر و شرکا» ساخت آسمان‌خراش «۲۷۰ پارک اَوِنیو» در منهتن را برای شرکت آمریکایی «جِی‌پی مورگان چِیس» به پایان رسانده است. این برج ۴۲۳ متری، اکنون ششمین ساختمان بلند شهر نیویورک محسوب می‌شود و به جمع آسمان‌خراش‌های مرتفع محله‌ی میدتاون منهتن می‌پیوندد.
این آسمان‌خراش در محل ساختمان قدیمی «یونیون کارباید» ساخته شده است؛ برجی که در دهه‌ی ۱۹۶۰ توسط دفتر معماری «SOM» طراحی شده بود و برای تأمین ظرفیت مورد نیاز کارکنان جی‌پی مورگان چیس تخریب شد. این شرکت اعلام کرده است که قرار است ۱۰ هزار نفر از کارکنانش در این ساختمان مشغول به کار شوند.
در قسمت پایه‌ی ساختمان، هسته‌ی اصلی به یک سمت منتقل شده و سازه توسط مجموعه‌ای از ستون‌های عظیم بادبزنی‌شکل پشتیبانی می‌شود. این طراحی باعث شده تا فضای عمومی اطراف ساختمان افزایش یابد؛ چراکه نمای شیشه‌ای پرده‌ای با عقب‌نشینی به‌سمت داخل، در پایین باریک می‌شود. نورمن فاستر، بنیان‌گذار استودیو، می‌گوید: «این سازه‌ی خاص و کنسول‌دار با روکش برنزی، در مقایسه با ساختمان قبلی، فضایی عمومی در سطح همکف به میزان دو و نیم برابر بیشتر فراهم می‌کند که شامل یک باغ شهری نیز می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «ترکیب فضاهای بلند و پرنور، هوای تازه‌ی فیلترشده‌ای که دو برابر استانداردهای معمول است، و تنوع بی‌نظیر فضاهای تفریحی و اجتماعی، استانداردهای جدیدی را برای سلامتی و رفاه در محیط کار تعریف می‌کند. این همان محیط کاری آینده است که برای امروز طراحی شده است.»
طبقات بالایی آسمان‌خراش شامل سالن‌های معاملاتی، دفاتر اداری و سایر فضاهای سازمانی شرکت هستند. در برخی از این فضاها، ستون‌های سازه در داخل قابل مشاهده‌اند و حس صنعتی و ساختاری ساختمان را به کاربران منتقل می‌کنند.
طراحی لابی توسط فاستر و شرکا انجام شده و طراحی فضاهای اداری و داخلی بر عهده‌ی چندین شرکت از جمله «SOM» و «گنسلر» بوده است. دفتر گنسلر با الهام از مفهوم «شهری در دل یک شهر»، فضاهای کاری را به‌صورت «محله‌هایی» سازمان‌دهی کرده است.
این آسمان‌خراش در محل ساختمان قدیمی «یونیون کارباید» ساخته شده است؛ برجی که در دهه‌ی ۱۹۶۰ توسط دفتر معماری «SOM» طراحی شده بود و برای تأمین ظرفیت مورد نیاز کارکنان جی‌پی مورگان چیس تخریب شد. این شرکت اعلام کرده است که قرار است ۱۰ هزار نفر از کارکنانش در این ساختمان مشغول به کار شوند.
در قسمت پایه‌ی ساختمان، هسته‌ی اصلی به یک سمت منتقل شده و سازه توسط مجموعه‌ای از ستون‌های عظیم بادبزنی‌شکل پشتیبانی می‌شود. این طراحی باعث شده تا فضای عمومی اطراف ساختمان افزایش یابد؛ چراکه نمای شیشه‌ای پرده‌ای با عقب‌نشینی به‌سمت داخل، در پایین باریک می‌شود. نورمن فاستر، بنیان‌گذار استودیو، می‌گوید: «این سازه‌ی خاص و کنسول‌دار با روکش برنزی، در مقایسه با ساختمان قبلی، فضایی عمومی در سطح همکف به میزان دو و نیم برابر بیشتر فراهم می‌کند که شامل یک باغ شهری نیز می‌شود.»
او ادامه می‌دهد: «ترکیب فضاهای بلند و پرنور، هوای تازه‌ی فیلترشده‌ای که دو برابر استانداردهای معمول است، و تنوع بی‌نظیر فضاهای تفریحی و اجتماعی، استانداردهای جدیدی را برای سلامتی و رفاه در محیط کار تعریف می‌کند. این همان محیط کاری آینده است که برای امروز طراحی شده است.»
طبقات بالایی آسمان‌خراش شامل سالن‌های معاملاتی، دفاتر اداری و سایر فضاهای سازمانی شرکت هستند. در برخی از این فضاها، ستون‌های سازه در داخل قابل مشاهده‌اند و حس صنعتی و ساختاری ساختمان را به کاربران منتقل می‌کنند.
طراحی لابی توسط فاستر و شرکا انجام شده و طراحی فضاهای اداری و داخلی بر عهده‌ی چندین شرکت از جمله «SOM» و «گنسلر» بوده است. دفتر گنسلر با الهام از مفهوم «شهری در دل یک شهر»، فضاهای کاری را به‌صورت «محله‌هایی» سازمان‌دهی کرده است.
