تحقق «معماری پاسخگو» در بینال سئول توسط «مـا یانسـونگ»
1404/8/1
اینستالیشن «سلولهای تنفسی» توسط استودیوی معماری «مَــد»، به رهبری ما یانسونگ، به عنوان بخشی از دوسالانه معماری و شهرسازی سئول ۲۰۲۵ به نمایش درآمد. این رویداد که از ۲۶ سپتامبر تا ۱۸ نوامبر برگزار شد، شرکتکنندگان را به طراحی سازههایی دعوت میکرد که از طریق تعاملات حسی و پاسخگو، «انسانیتر» شوند.
«سلولهای تنفسی»، یک مجسمه عمودی به ارتفاع ۴.۸ متر و عرض ۲.۴ متر است و به عنوان یک مدل آزمایشی برای تحقیقات استودیو در مورد آینده نماهای ساختمانی پاسخگو ارائه شد. فلسفه اصلی «مَــد» در این پروژه، ارتقاء پوستههای معماری از «کانتینرهای صرفاً عملکردی» به «موجودیتهای زنده، حسی و پاسخگو» است.
این چیدمان شامل یک غشای پنوماتیک نرم است که توسط یک سیستم کنترل هوشمند مدیریت میشود تا نور و دما را در زمان واقعی تنظیم کند و تجربه راحتی را برای رهگذران فراهم آورد. این مجسمه حتی در حالت آماده به کار، شکلی «نرم، دعوتکننده و شبیه به یک تشک غولپیکر» دارد که حس گرمی و رویکردپذیری را القا میکند.
عنصر کلیدی «سلولهای تنفسی»، شبیهسازی ریتم حیات است. ما یانسونگ توضیح میدهد: «هر سلول یک موجودیت مستقل را در درون شهر نشان میدهد، در حالی که تعامل ریتمیک نور و مه، نماد آهنگ تنفس زندگی و خود شهر است.» در هوای گرم، این ساختار با فعال کردن سیستم مهپاش خود، یک «غبار آب اثیری» آزاد میکند که نه تنها به بازدیدکنندگان حس خنکی و راحتی موضعی میبخشد ، بلکه رطوبت لازم برای پوشش گیاهی اطراف را نیز تأمین میکند. نورپردازی یکپارچه، بهویژه در شب، جلوهای پویا و ریتمیک به سلولها میدهد.
«سلولهای تنفسی» با ایجاد یک ریزاقلیم سفارشی و همگامسازی فعال با طبیعت اطراف، تلاش میکند معماری را به موجودیتی تبدیل کند که به طور فعال به فرآیندهای حیاتی و حسی درونی انسان و همچنین اکولوژی شهری پاسخ میدهد.
این چیدمان در مقایسه با برخی دیگر از آثار دوسالانه که به دلیل خودنمایی بصری مورد انتقاد قرار گرفتند، یک رویکرد متعالیتر را در پیش گرفت؛ رویکردی که به جای اشغال حداکثری توجه، بر ارتقاء راحتی و تعامل حسی ظریف در مقیاس انسانی تمرکز دارد. «سلولهای تنفسی» به عنوان یک پروتوتایپ فنی، پتانسیل پوستههای معماری آینده را برای تبدیل شدن به موجودیتهایی زنده و پاسخگو که با ریتمهای فیزیولوژیک انسان و محیط زیست همگام هستند، به نمایش میگذارد.
«سلولهای تنفسی»، یک مجسمه عمودی به ارتفاع ۴.۸ متر و عرض ۲.۴ متر است و به عنوان یک مدل آزمایشی برای تحقیقات استودیو در مورد آینده نماهای ساختمانی پاسخگو ارائه شد. فلسفه اصلی «مَــد» در این پروژه، ارتقاء پوستههای معماری از «کانتینرهای صرفاً عملکردی» به «موجودیتهای زنده، حسی و پاسخگو» است.
این چیدمان شامل یک غشای پنوماتیک نرم است که توسط یک سیستم کنترل هوشمند مدیریت میشود تا نور و دما را در زمان واقعی تنظیم کند و تجربه راحتی را برای رهگذران فراهم آورد. این مجسمه حتی در حالت آماده به کار، شکلی «نرم، دعوتکننده و شبیه به یک تشک غولپیکر» دارد که حس گرمی و رویکردپذیری را القا میکند.
عنصر کلیدی «سلولهای تنفسی»، شبیهسازی ریتم حیات است. ما یانسونگ توضیح میدهد: «هر سلول یک موجودیت مستقل را در درون شهر نشان میدهد، در حالی که تعامل ریتمیک نور و مه، نماد آهنگ تنفس زندگی و خود شهر است.» در هوای گرم، این ساختار با فعال کردن سیستم مهپاش خود، یک «غبار آب اثیری» آزاد میکند که نه تنها به بازدیدکنندگان حس خنکی و راحتی موضعی میبخشد ، بلکه رطوبت لازم برای پوشش گیاهی اطراف را نیز تأمین میکند. نورپردازی یکپارچه، بهویژه در شب، جلوهای پویا و ریتمیک به سلولها میدهد.
«سلولهای تنفسی» با ایجاد یک ریزاقلیم سفارشی و همگامسازی فعال با طبیعت اطراف، تلاش میکند معماری را به موجودیتی تبدیل کند که به طور فعال به فرآیندهای حیاتی و حسی درونی انسان و همچنین اکولوژی شهری پاسخ میدهد.
این چیدمان در مقایسه با برخی دیگر از آثار دوسالانه که به دلیل خودنمایی بصری مورد انتقاد قرار گرفتند، یک رویکرد متعالیتر را در پیش گرفت؛ رویکردی که به جای اشغال حداکثری توجه، بر ارتقاء راحتی و تعامل حسی ظریف در مقیاس انسانی تمرکز دارد. «سلولهای تنفسی» به عنوان یک پروتوتایپ فنی، پتانسیل پوستههای معماری آینده را برای تبدیل شدن به موجودیتهایی زنده و پاسخگو که با ریتمهای فیزیولوژیک انسان و محیط زیست همگام هستند، به نمایش میگذارد.
