دفتر بُن اَرک | سپید راه
سپید راه
موقعیت پروژه: تهران، ایران
معماران و طراحان شهری: پرشیا قره گوزلو، بهزاد اتابکی
مشخصات پروژه
سپید راه طرحی است به منظور بازآفرینی محور فوقانی تونل راه آهن تهران- تبریز با طول 9 کیلومتر از میدان قلعه مرغی تا رود-دره کن. این محور در امتداد خود سه منطقه جنوبی تهران شامل مناطق 9، 17 و 18 را شامل می شود.
ایده های طراحی سپید راه
سپید راه تحقیقی مبتنی بر طراحی و طرحی است مبتنی بر تحقیق؛ با هدف شکوفا کردن قابلیت های موجود و در مقیاس گوناگون، چه شهری، چه منطقه ای و چه در محدوده محور مورد نظر، این شکوفایی براساس برآیند سرمایه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، انسانی، فضایی و کالبدی و در قالب یک سرمایه سمبلیک خواهد بود.
سپید راه، هم به لحاظ مفهومی و هم فرمی، فکری است که بنا بر برنامه های تعیین شده و استراتژی های طراحی، در مسیر خود به نوارهای متعدد ولی به هم پیوسته، در جهت شناخت قابلیت ها و بهره گیری از آن ها تقسیم می شود، و فضایی است مبتنی بر حقوق شهروندی برای مشارکت توأم مردم و دیگر ذینفعان، به منظور کاهش نابرابری های اجتماعی و اقتصادی با کمترین هزینه‌ی ممکن.
سریعترین راه تحقق آن با تکیه بر نوآوری های شهری مبتنی بر قابلیت های محیطی، اجتماعی و نیروی انسانی محدوده به دست می آید. نوآوری هایی همچون کشاورزی شهری و مهارت پیشگی (Craftsmanship) که با اصول توسعه پایدار نیز سازگار است.
فضای سپیدراه، محور فوقانی راه آهن تهران- تبریز را به لحاظ کالبدی به پنج بخش کلی تقسیم کرده است. هریک از این پنج بخش در عین حال که پاسخگوی مسائل و پتانسیل های درون خویش می باشند، توسط مجموعه فضای سپیدراه با هم پیوند دارند. سپیدراه، هم به صورت زمانی/مکانی و هم اجتماعی/اقتصادی، نفوذپذیر و دربرگیرنده (Inclusive) است.
ایده ی سپیده راه بر اساس "برنامه ریزی افزایشی" (Incremental Planning) انجام پذیر خواهد بود که در سه بازه زمانی کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت سعی دارد تا نابرابری های اقتصادی و اجتماعی را با ایجاد اشتغال، توسعه فضاهای عمومی و ایجاد امنیت در منطقه بکاهد.
این برنامه همچنین فعالیت های تعریف شده برای هر قسمت را به صورت مهارت هایی می بیند که در طول زمان قابل ارتقا بوده و شامل اقشار مختلف اجتماعی خواهند بود. پراکنش این فعالیت ها بر اساس "رویکرد کنشگر شبکه" یا (Actor Network Theory) ANT انجام شده است.
مجموعه سپیدراه همچنین با انعطاف پذیری بسیار، در تعریف فعالیت های چند عملکردی، در ارتقاء و تغییر فعالیت ها، وبه صورت شکلی، توسط نوارهای قابل نفوذ، دربرگیرنده و ارتفاع گیرنده، پاسخگوی نیازهای طرح خواهد بود.
از اصول طرح و بر هم اندازی لایه های زیست محیطی، ترافیکی و تاب آوری، مهمترین راهبردهای استخراجی عبارتند از:
1- افزایش و گسترش فضای سبز و باز محدوده ی مداخله و استفاده از گیاهان کم آب خواه، با پوششی مناسب و مانع جنایت.
2- تحکیم، تعویض، نوسازی و بهسازی تأسیسات و زیرساخت های شهری در بازه درازمدت.
3- انتقال واحدهای آلاینده کارگاهی و صنعتی یا اصلاح عملکرد آن ها.
4- افزایش امنیت از طریق نفوذ نور و زندگی شبانه.
5- دسترس پذیری و قابلیت دید و منظر از سپیدراه به لایه های بافت محدوده مداخله.
6- طراحی و اجرای کاربری هایی با کمترین بارگذاری و بیشترین تأثیر بر جنبه های محیط زیستی، فرهنگی و اقتصادی منطقه، نظیر مزرعه های آموزشی و مشارکتی کشاورزی، فضاهای سبز عمومی، فضاهای ذخیره بحران و نیز جهت برگزاری رویدادهای جمعی.
7- ایجاد یک مرکز توسعه پایدار الگو ساز مبتنی بر نوآوری های شهری، مهارت پروری و کشاورزی شهری و با رویکرد ترویج رفتارهای دوستدار محیط زیست، بخصوص تفکیک پسماند، رفتارهای مناسب در زمان بروز بحران و ...
موقعیت پروژه: تهران، ایران
معماران و طراحان شهری: پرشیا قره گوزلو، بهزاد اتابکی
مشخصات پروژه
سپید راه طرحی است به منظور بازآفرینی محور فوقانی تونل راه آهن تهران- تبریز با طول 9 کیلومتر از میدان قلعه مرغی تا رود-دره کن. این محور در امتداد خود سه منطقه جنوبی تهران شامل مناطق 9، 17 و 18 را شامل می شود.
ایده های طراحی سپید راه
سپید راه تحقیقی مبتنی بر طراحی و طرحی است مبتنی بر تحقیق؛ با هدف شکوفا کردن قابلیت های موجود و در مقیاس گوناگون، چه شهری، چه منطقه ای و چه در محدوده محور مورد نظر، این شکوفایی براساس برآیند سرمایه های مختلف اجتماعی، اقتصادی، انسانی، فضایی و کالبدی و در قالب یک سرمایه سمبلیک خواهد بود.
سپید راه، هم به لحاظ مفهومی و هم فرمی، فکری است که بنا بر برنامه های تعیین شده و استراتژی های طراحی، در مسیر خود به نوارهای متعدد ولی به هم پیوسته، در جهت شناخت قابلیت ها و بهره گیری از آن ها تقسیم می شود، و فضایی است مبتنی بر حقوق شهروندی برای مشارکت توأم مردم و دیگر ذینفعان، به منظور کاهش نابرابری های اجتماعی و اقتصادی با کمترین هزینه‌ی ممکن.
سریعترین راه تحقق آن با تکیه بر نوآوری های شهری مبتنی بر قابلیت های محیطی، اجتماعی و نیروی انسانی محدوده به دست می آید. نوآوری هایی همچون کشاورزی شهری و مهارت پیشگی (Craftsmanship) که با اصول توسعه پایدار نیز سازگار است.
فضای سپیدراه، محور فوقانی راه آهن تهران- تبریز را به لحاظ کالبدی به پنج بخش کلی تقسیم کرده است. هریک از این پنج بخش در عین حال که پاسخگوی مسائل و پتانسیل های درون خویش می باشند، توسط مجموعه فضای سپیدراه با هم پیوند دارند. سپیدراه، هم به صورت زمانی/مکانی و هم اجتماعی/اقتصادی، نفوذپذیر و دربرگیرنده (Inclusive) است.
ایده ی سپیده راه بر اساس "برنامه ریزی افزایشی" (Incremental Planning) انجام پذیر خواهد بود که در سه بازه زمانی کوتاه مدت، میان مدت و دراز مدت سعی دارد تا نابرابری های اقتصادی و اجتماعی را با ایجاد اشتغال، توسعه فضاهای عمومی و ایجاد امنیت در منطقه بکاهد.
این برنامه همچنین فعالیت های تعریف شده برای هر قسمت را به صورت مهارت هایی می بیند که در طول زمان قابل ارتقا بوده و شامل اقشار مختلف اجتماعی خواهند بود. پراکنش این فعالیت ها بر اساس "رویکرد کنشگر شبکه" یا (Actor Network Theory) ANT انجام شده است.
مجموعه سپیدراه همچنین با انعطاف پذیری بسیار، در تعریف فعالیت های چند عملکردی، در ارتقاء و تغییر فعالیت ها، وبه صورت شکلی، توسط نوارهای قابل نفوذ، دربرگیرنده و ارتفاع گیرنده، پاسخگوی نیازهای طرح خواهد بود.
از اصول طرح و بر هم اندازی لایه های زیست محیطی، ترافیکی و تاب آوری، مهمترین راهبردهای استخراجی عبارتند از:
1- افزایش و گسترش فضای سبز و باز محدوده ی مداخله و استفاده از گیاهان کم آب خواه، با پوششی مناسب و مانع جنایت.
2- تحکیم، تعویض، نوسازی و بهسازی تأسیسات و زیرساخت های شهری در بازه درازمدت.
3- انتقال واحدهای آلاینده کارگاهی و صنعتی یا اصلاح عملکرد آن ها.
4- افزایش امنیت از طریق نفوذ نور و زندگی شبانه.
5- دسترس پذیری و قابلیت دید و منظر از سپیدراه به لایه های بافت محدوده مداخله.
6- طراحی و اجرای کاربری هایی با کمترین بارگذاری و بیشترین تأثیر بر جنبه های محیط زیستی، فرهنگی و اقتصادی منطقه، نظیر مزرعه های آموزشی و مشارکتی کشاورزی، فضاهای سبز عمومی، فضاهای ذخیره بحران و نیز جهت برگزاری رویدادهای جمعی.
7- ایجاد یک مرکز توسعه پایدار الگو ساز مبتنی بر نوآوری های شهری، مهارت پروری و کشاورزی شهری و با رویکرد ترویج رفتارهای دوستدار محیط زیست، بخصوص تفکیک پسماند، رفتارهای مناسب در زمان بروز بحران و ...
