پروژه «دیوارهای زندگی عمومی» به رهبری توماس هیترویک
1404/5/16
توماس هیترویک مدیر دوسالانه معماری و شهرسازی سئول، استودیوهای مطرحی چون «کنگو کوما»، «مَــد»، «فرانسیس کِــرِ» و طراح «استلا مککارتنی» به همراه ۲۰ گروه دیگر را برای خلق پروژهای با عنوان «دیوارهای زندگی عمومی» انتخاب کرده است. در این پروژه، هر استودیو موظف است یک قطعه دیوار به ابعاد ۲.۴ در ۴.۸ متر طراحی کند. این دیوارها در کنار یک دیوار پیچخورده ۹۰ متری که با عکس و نوشته تزئین شده، در میدان سبز «سونگهیون» در سئول به نمایش گذاشته خواهند شد.
در این مجموعه، تنوعی گسترده از مصالح، رنگها و بافتها با هدف برانگیختن واکنش بازدیدکنندگان به کار رفته است. از جمله این مصالح میتوان به قارچ، رزین، آجر شکسته، سنگ و چوب کاج کرهای اشاره کرد. فرانسیس کِــرِ در این باره میگوید: «من دیوارها را نه بهعنوان مانع، بلکه بهعنوان پل تصور کردم. یکی از دیوارها با چوب کاج کرهای، که ریشه در تاریخ و نمادهای بومی دارد، ساخته خواهد شد و دیوار دیگر با الهام از سنتهای ساختوساز روستای تیِبِله و با خاک رس کرهای شکل خواهد گرفت. این دو دیوار در کنار هم به یک روایت مشترک انسانی اشاره دارند و به ما یادآوری میکنند که معماری، اساساً بر پایه ارتباط و اجتماع است.»
توماس هترویک، درباره این پروژه میگوید: «این دیوارهای شگفتانگیزِ، سرنخی بزرگ و شادیبخش هستند که نشان میدهند نمای بیرونی ساختمانهای روزمره میتواند بسیار بهتر باشد. میخواهم مردم این دیوارها را بهعنوان چالشی واقعی در برابر سطوح یکنواخت و بیروح ساختمانهایی ببینند که معمولاً بر ما تحمیل میشوند. همچنین میخواهم توسعهدهندگان شهری با دیدن این دیوارها بپرسند: چرا نباید بخشی از این تنوع را در ساختمانی که در حال ساخت آن هستم، به کار ببرم؟ چرا باید به همان چیزهای همیشگی بسنده کرد، وقتی چنین رویکردهایی میتوانند تجربه ما از زندگی در شهر را دگرگون کنند؟»
میدان سبز سونگهیون، که مرکز جغرافیایی دوسالانه محسوب میشود، همچنین میزبان سازهای به نام «دیوار انسانگرا» خواهد بود؛ ساختاری عظیم به طول ۹۰ متر و ارتفاعی معادل چهار طبقه. به گفته مسئولان دوسالانه، این سازه «برای برانگیختن گفتوگویی عمومی دربارهی تأثیر احساسی ساختمانها بر انسانها طراحی شده است.»
در این مجموعه، تنوعی گسترده از مصالح، رنگها و بافتها با هدف برانگیختن واکنش بازدیدکنندگان به کار رفته است. از جمله این مصالح میتوان به قارچ، رزین، آجر شکسته، سنگ و چوب کاج کرهای اشاره کرد. فرانسیس کِــرِ در این باره میگوید: «من دیوارها را نه بهعنوان مانع، بلکه بهعنوان پل تصور کردم. یکی از دیوارها با چوب کاج کرهای، که ریشه در تاریخ و نمادهای بومی دارد، ساخته خواهد شد و دیوار دیگر با الهام از سنتهای ساختوساز روستای تیِبِله و با خاک رس کرهای شکل خواهد گرفت. این دو دیوار در کنار هم به یک روایت مشترک انسانی اشاره دارند و به ما یادآوری میکنند که معماری، اساساً بر پایه ارتباط و اجتماع است.»
توماس هترویک، درباره این پروژه میگوید: «این دیوارهای شگفتانگیزِ، سرنخی بزرگ و شادیبخش هستند که نشان میدهند نمای بیرونی ساختمانهای روزمره میتواند بسیار بهتر باشد. میخواهم مردم این دیوارها را بهعنوان چالشی واقعی در برابر سطوح یکنواخت و بیروح ساختمانهایی ببینند که معمولاً بر ما تحمیل میشوند. همچنین میخواهم توسعهدهندگان شهری با دیدن این دیوارها بپرسند: چرا نباید بخشی از این تنوع را در ساختمانی که در حال ساخت آن هستم، به کار ببرم؟ چرا باید به همان چیزهای همیشگی بسنده کرد، وقتی چنین رویکردهایی میتوانند تجربه ما از زندگی در شهر را دگرگون کنند؟»
میدان سبز سونگهیون، که مرکز جغرافیایی دوسالانه محسوب میشود، همچنین میزبان سازهای به نام «دیوار انسانگرا» خواهد بود؛ ساختاری عظیم به طول ۹۰ متر و ارتفاعی معادل چهار طبقه. به گفته مسئولان دوسالانه، این سازه «برای برانگیختن گفتوگویی عمومی دربارهی تأثیر احساسی ساختمانها بر انسانها طراحی شده است.»
