دفتر کوچک استودیو معماری «فران وینیاس» در آرژانتین
1404/6/5
در شهر کوردوبا آرژانتین، یک استودیوی معماری کوچک قرار دارد که با طراحی هوشمندانه خود، توجه‌ها را به خود جلب کرده است. این ساختمان که تنها ۹۶ مترمربع مساحت دارد، نشان می‌دهد که چگونه می‌توان با وجود محدودیت فضا، یک اثر معماری تأثیرگذار و زیبا خلق کرد. این پروژه که دفتر کار گروه معماری «فران وینیاس» است، در یک زمین باریک و کشیده ساخته شده و مانند یک مجسمه ساده و مستقل در میان بافت شهری قرار گرفته است.
یکی از ویژگی‌های جالب این ساختمان، فاصله بسیار کم آن با ساختمان‌های مجاور است. معماران تصمیم گرفتند ساختمان را تنها با ۵۰ سانتی‌متر فاصله از دو طرف بسازند. این کار باعث شده تا از حداکثر فضای داخلی استفاده شود و در عین حال، شخصیت مستقل و منحصربه‌فرد ساختمان بیشتر به چشم بیاید.
نمای اصلی ساختمان، با یک صفحه فلزی مشبک پوشانده شده که مانند یک پرده یا حجاب عمل می‌کند. این صفحه فلزی چند کار مهم را همزمان انجام می‌دهد: اول اینکه حریم خصوصی فضای کار داخل را حفظ می‌کند، دوم اینکه نور طبیعی روز را به شکلی ملایم و فیلتر شده به داخل هدایت می‌کند و سوم اینکه به ساختمان هویتی زیبا و مشخص بخشیده است.
طراحی فضای داخلی نیز به همان اندازه هوشمندانه است. تمام فضاهای خدماتی مانند پله‌ها و سرویس‌های بهداشتی در قسمت پشتی ساختمان جمع شده‌اند. این کار باعث شده تا فضای اصلی کار، کاملاً باز، یکپارچه و انعطاف‌پذیر باشد. استفاده از رنگ‌های روشن در داخل، فضا را بزرگتر و دلبازتر نشان می‌دهد و به انتشار بهتر نور طبیعی در سراسر استودیو کمک می‌کند.
در مرکز این فضای باز، یک پلکان مارپیچ زیبا قرار گرفته که نه تنها راه ارتباطی بین طبقات است، بلکه مانند یک مجسمه، به نقطه کانونی فضا تبدیل شده است. فرم منحنی و پویای این پلکان، با خطوط صاف و منظم ساختمان در تضاد است و به محیط کار، حس حرکت و سرزندگی می‌بخشد.
مبلمانی که در این استودیو استفاده شده نیز توسط خود معماران طراحی شده است. این مبلمان با فرم‌های نرم و منحنی خود، سختی و خشکی خطوط معماری را تعدیل کرده و فضایی گرم و انسانی ایجاد کرده است.
سفر در این ساختمان به یک فضای جذاب در پشت‌بام ختم می‌شود که مکانی برای استراحت، گفتگو و لذت بردن از نمای پانورامای شهر است. این فضا، زندگی اجتماعی استودیو را به فضای باز پیوند می‌دهد و ارتباطی مستقیم بین محیط کار و شهر برقرار می‌کند.
یکی از ویژگی‌های جالب این ساختمان، فاصله بسیار کم آن با ساختمان‌های مجاور است. معماران تصمیم گرفتند ساختمان را تنها با ۵۰ سانتی‌متر فاصله از دو طرف بسازند. این کار باعث شده تا از حداکثر فضای داخلی استفاده شود و در عین حال، شخصیت مستقل و منحصربه‌فرد ساختمان بیشتر به چشم بیاید.
نمای اصلی ساختمان، با یک صفحه فلزی مشبک پوشانده شده که مانند یک پرده یا حجاب عمل می‌کند. این صفحه فلزی چند کار مهم را همزمان انجام می‌دهد: اول اینکه حریم خصوصی فضای کار داخل را حفظ می‌کند، دوم اینکه نور طبیعی روز را به شکلی ملایم و فیلتر شده به داخل هدایت می‌کند و سوم اینکه به ساختمان هویتی زیبا و مشخص بخشیده است.
طراحی فضای داخلی نیز به همان اندازه هوشمندانه است. تمام فضاهای خدماتی مانند پله‌ها و سرویس‌های بهداشتی در قسمت پشتی ساختمان جمع شده‌اند. این کار باعث شده تا فضای اصلی کار، کاملاً باز، یکپارچه و انعطاف‌پذیر باشد. استفاده از رنگ‌های روشن در داخل، فضا را بزرگتر و دلبازتر نشان می‌دهد و به انتشار بهتر نور طبیعی در سراسر استودیو کمک می‌کند.
در مرکز این فضای باز، یک پلکان مارپیچ زیبا قرار گرفته که نه تنها راه ارتباطی بین طبقات است، بلکه مانند یک مجسمه، به نقطه کانونی فضا تبدیل شده است. فرم منحنی و پویای این پلکان، با خطوط صاف و منظم ساختمان در تضاد است و به محیط کار، حس حرکت و سرزندگی می‌بخشد.
مبلمانی که در این استودیو استفاده شده نیز توسط خود معماران طراحی شده است. این مبلمان با فرم‌های نرم و منحنی خود، سختی و خشکی خطوط معماری را تعدیل کرده و فضایی گرم و انسانی ایجاد کرده است.
سفر در این ساختمان به یک فضای جذاب در پشت‌بام ختم می‌شود که مکانی برای استراحت، گفتگو و لذت بردن از نمای پانورامای شهر است. این فضا، زندگی اجتماعی استودیو را به فضای باز پیوند می‌دهد و ارتباطی مستقیم بین محیط کار و شهر برقرار می‌کند.
040117044829PM.jpg)
