کافه‌ای زیبا با الهام از زیارتگاه‌های کنار جاده‌ای ژاپنی در بخارست
1404/7/15
در قلب بخارست، شهری با بافت متراکم و تاریخی، فضاهای فراموش‌شده زیادی بین ساختمان‌ها وجود دارند، که اغلب بیارزش و غیرقابل استفاده به نظر میرسند. استودیو معماری رومانیایی وینکلو، به رهبری اشتفان پاوالو‌تسا، یکی از همین فضاها را به فرصتی برای نوآوری تبدیل کرده است. این استودیو، در شکافی به عرض تنها ۳ متر بین دو ساختمان مسکونی، کافه‌ای کوچک و شگفت‌انگیز به نام «کلیسای کوچک» را برای برند محلی «بویلر کافی» طراحی کرده است. این پروژه نه تنها یک کافه، بلکه یک بیانیه معماری قدرتمند است که نشان میدهد چگونه میتوان با خلاقیت، محدودیت‌ها را به نقاط قوت تبدیل کرد.
ایده اصلی پشت این طراحی، فراتر از ساخت یک کیوسک ساده برای فروش قهوه بود. معماران این فضا را به عنوان «مکانی مقدس برای ارتباط انسانی و تأمل» تصور کردند. زیارتگاه‌های کوچک کنار جاده‌ای در ژاپن به نام هوکورا، الهام‌بخش اصلی آنها بود. سازه‌هایی ساده با فرمی کهن‌الگویی که حس احترام و آرامش را القا میکنند. هدف، ترجمه این حس معنوی به زبان معماری مدرن بود؛ جایی که آیین روزانه نوشیدن قهوه به تجربه‌ای عمیق‌تر تبدیل شود و کافه به پناهگاهی آرام در هیاهوی شهر بدل گردد.
بزرگ‌ترین چالش پروژه، یعنی عرض بسیار کم زمین، به شکل‌گیری فرم منحصربه‌فرد آن منجر شد. معماران سازه‌ای مثلثی و تیز، شبیه به یک منشور، طراحی کردند که با وجود اشغال فضای اندک روی زمین، در ارتفاع اوج میگیرد و حس پویایی و عمودی بودن را به فضا میبخشد. این فرم جسورانه، تضاد جذابی از مصالح را به نمایش میگذارد. نمای بیرونی با ورق‌های فلزی موج‌دار و شیشه‌های سه‌جداره پوشیده شده است که ظاهری صنعتی و مدرن به آن میدهد. اما به محض ورود، فضایی کاملاً متفاوت آشکار میشود. دیوارهای داخلی و سقف شیب‌دار بلند، با پنل‌های چوب زبان گنجشک به رنگ روشن پوشانده شده‌اند که حسی گرم، صمیمی و تقریباً رهبانی به فضا میبخشد. این تضاد بین پوسته سرد بیرونی و هسته گرم داخلی، تجربه‌ای چندلایه برای بازدیدکنندگان خلق میکند.
با مساحتی حدود 18 متر مربع، طراحی داخلی نیازمند هوشمندی فوق‌العاده‌ای بود. طراحان تمام عملکردهای لازم را در یک عنصر مبلمان چندمنظوره و یکپارچه در امتداد یک دیوار جای داده است. این عنصر از یک نیمکت برای نشستن شروع میشود، به پیشخوان سرویس و بار تبدیل شده و در انتها به یک فضای انبار و یک سرویس بهداشتی کوچک ختم میشود. این راه‌حل نه تنها در فضا صرفه‌جویی میکند، بلکه با ایجاد یک «آشپزخانه باز»، حس صمیمیت و ارتباط مستقیم بین باریستا و مشتری را تقویت میکند. برای به حداقل رساندن مزاحمت برای همسایگان، بخش عمده سازه فولادی از پیش ساخته شد و در محل به سرعت مونتاژ گردید.
ایده اصلی پشت این طراحی، فراتر از ساخت یک کیوسک ساده برای فروش قهوه بود. معماران این فضا را به عنوان «مکانی مقدس برای ارتباط انسانی و تأمل» تصور کردند. زیارتگاه‌های کوچک کنار جاده‌ای در ژاپن به نام هوکورا، الهام‌بخش اصلی آنها بود. سازه‌هایی ساده با فرمی کهن‌الگویی که حس احترام و آرامش را القا میکنند. هدف، ترجمه این حس معنوی به زبان معماری مدرن بود؛ جایی که آیین روزانه نوشیدن قهوه به تجربه‌ای عمیق‌تر تبدیل شود و کافه به پناهگاهی آرام در هیاهوی شهر بدل گردد.
بزرگ‌ترین چالش پروژه، یعنی عرض بسیار کم زمین، به شکل‌گیری فرم منحصربه‌فرد آن منجر شد. معماران سازه‌ای مثلثی و تیز، شبیه به یک منشور، طراحی کردند که با وجود اشغال فضای اندک روی زمین، در ارتفاع اوج میگیرد و حس پویایی و عمودی بودن را به فضا میبخشد. این فرم جسورانه، تضاد جذابی از مصالح را به نمایش میگذارد. نمای بیرونی با ورق‌های فلزی موج‌دار و شیشه‌های سه‌جداره پوشیده شده است که ظاهری صنعتی و مدرن به آن میدهد. اما به محض ورود، فضایی کاملاً متفاوت آشکار میشود. دیوارهای داخلی و سقف شیب‌دار بلند، با پنل‌های چوب زبان گنجشک به رنگ روشن پوشانده شده‌اند که حسی گرم، صمیمی و تقریباً رهبانی به فضا میبخشد. این تضاد بین پوسته سرد بیرونی و هسته گرم داخلی، تجربه‌ای چندلایه برای بازدیدکنندگان خلق میکند.
با مساحتی حدود 18 متر مربع، طراحی داخلی نیازمند هوشمندی فوق‌العاده‌ای بود. طراحان تمام عملکردهای لازم را در یک عنصر مبلمان چندمنظوره و یکپارچه در امتداد یک دیوار جای داده است. این عنصر از یک نیمکت برای نشستن شروع میشود، به پیشخوان سرویس و بار تبدیل شده و در انتها به یک فضای انبار و یک سرویس بهداشتی کوچک ختم میشود. این راه‌حل نه تنها در فضا صرفه‌جویی میکند، بلکه با ایجاد یک «آشپزخانه باز»، حس صمیمیت و ارتباط مستقیم بین باریستا و مشتری را تقویت میکند. برای به حداقل رساندن مزاحمت برای همسایگان، بخش عمده سازه فولادی از پیش ساخته شد و در محل به سرعت مونتاژ گردید.
