خانه بارسلونا، تجسمی از زیبایی در اساسیترین حالت معماری
1404/7/22
خانه ساحلی بارسلونا که توسط استودیو بریتانیایی استروم طراحی شده، چشماندازی پانوراما از شهر بارسلونا و دریای بالئاریک ارائه میدهد. طراحی این خانه از خانههای «کیس استادی» کالیفرنیا الهام گرفته و هدف کارفرما ایجاد فضایی بود که تمرکز اصلی آن بر مناظر پیرامون باشد.
به گفتهی مگنوس استروم، بنیانگذار استودیو، «هدف ما حذف هرگونه جزئیات و لایههای اضافی و حواسپرتکننده بود، تا خانه به سادهترین و اساسیترین عناصر خود بازگردد. تجربه حضور در این خانه حول نور، افق و ارتباط میان فضای داخلی و بیرونی شکل میگیرد و گذر از داخل به خارج، بدون هیچ زحمتی و مانند یک فضای پیوسته احساس میشود.»
به دلیل محدودیتهای زمین، ساختمان به صورت دوطبقه طراحی شده که بخشی از آن در شیب تپه فرو رفته است. اتاقهای مهمان در طبقه پایین و فضاهای اصلی مانند اتاقخواب مستر و نشیمن در طبقه بالا قرار دارند. طبقه بالا از طریق درهای کشویی به تراس و استخر بیانتها باز میشود و از چشمانداز گستردهی دریا بهرهمند است.
استروم درباره طبقه بالا میگوید: «این بخش حال و هوای یک پاویون تکطبقه را دارد که در بالای سایت، با فضاهای بلند و باز که مستقیماً به تراسها امتداد مییابند، گویی در هوا شناور است. در پایین، در دل شیب زمین، اتاقهای خواب فرعی و بخشهای خدماتی مانند اتاق تأسیسات و پارکینگ بزرگ جای گرفتهاند. از بالا، این طبقهی زیرین تقریباً دیده نمیشود و بازدیدکننده تجربهای از ورود به خانهای ساده، شفاف و پیوسته را دارد.»
نمای خارجی طبقه بالا با صفحات بزرگ بتنی و تختههای چوبی عمودی شکل گرفته و طبقه پایین با سنگ محلی پوشانده شده تا ساختمان با شیب زمین یکپارچه شود. فضای داخلی با رویکردی مینیمال و آرام طراحی شده است تا تمرکز بر چشمانداز دریا حفظ شود. بخشی از دیوارها به صورت بتن نمایان باقی مانده و سقف کاملاً با تختههای چوبی پوشانده شده است.
استروم درباره مصالح میگوید: «هر متریال با دقت انتخاب شد تا در اقلیم مدیترانهای عملکردی بهینه داشته باشد و همزمان، اصل طراحی بر پایهی جوهرگرایی و حذف غیرضروری تقویت شود، تا معماری حالتی طبیعی و آرام پیدا کند.»
به گفتهی مگنوس استروم، بنیانگذار استودیو، «هدف ما حذف هرگونه جزئیات و لایههای اضافی و حواسپرتکننده بود، تا خانه به سادهترین و اساسیترین عناصر خود بازگردد. تجربه حضور در این خانه حول نور، افق و ارتباط میان فضای داخلی و بیرونی شکل میگیرد و گذر از داخل به خارج، بدون هیچ زحمتی و مانند یک فضای پیوسته احساس میشود.»
به دلیل محدودیتهای زمین، ساختمان به صورت دوطبقه طراحی شده که بخشی از آن در شیب تپه فرو رفته است. اتاقهای مهمان در طبقه پایین و فضاهای اصلی مانند اتاقخواب مستر و نشیمن در طبقه بالا قرار دارند. طبقه بالا از طریق درهای کشویی به تراس و استخر بیانتها باز میشود و از چشمانداز گستردهی دریا بهرهمند است.
استروم درباره طبقه بالا میگوید: «این بخش حال و هوای یک پاویون تکطبقه را دارد که در بالای سایت، با فضاهای بلند و باز که مستقیماً به تراسها امتداد مییابند، گویی در هوا شناور است. در پایین، در دل شیب زمین، اتاقهای خواب فرعی و بخشهای خدماتی مانند اتاق تأسیسات و پارکینگ بزرگ جای گرفتهاند. از بالا، این طبقهی زیرین تقریباً دیده نمیشود و بازدیدکننده تجربهای از ورود به خانهای ساده، شفاف و پیوسته را دارد.»
نمای خارجی طبقه بالا با صفحات بزرگ بتنی و تختههای چوبی عمودی شکل گرفته و طبقه پایین با سنگ محلی پوشانده شده تا ساختمان با شیب زمین یکپارچه شود. فضای داخلی با رویکردی مینیمال و آرام طراحی شده است تا تمرکز بر چشمانداز دریا حفظ شود. بخشی از دیوارها به صورت بتن نمایان باقی مانده و سقف کاملاً با تختههای چوبی پوشانده شده است.
استروم درباره مصالح میگوید: «هر متریال با دقت انتخاب شد تا در اقلیم مدیترانهای عملکردی بهینه داشته باشد و همزمان، اصل طراحی بر پایهی جوهرگرایی و حذف غیرضروری تقویت شود، تا معماری حالتی طبیعی و آرام پیدا کند.»
100517120248PM.jpg)
