طراحی مهدکودک با فرمهای ساده و بدون تزیینات اضافی
1404/7/29
مهدکودک «سان جیاکومو دل سنیاته» اثر دفتر معماری «آرکیپلن» بازخوانی شاعرانهای از معماری محلی در قالبی معاصر است؛ فضایی آموزشی که در عین سادگی، سرشار از حس آشنایی و خیالپردازی است. این بنای ۱۸۰ متر مربعی در بافت فشردهی شهر کوچک مانتوا قرار دارد و از حجمهای ابتدایی با سقفهای شیبدار و مخروطی تشکیل شده که یادآور ساختارهای سنتی روستاهای اطراف است. ورودی مخروطی بنا با فیلتر کردن نور طبیعی، مرزی لطیف میان دنیای شهری و فضای آرام درون ایجاد میکند و تجربهی ورود را به لحظهای شاعرانه بدل میسازد.
در میان لبههای ناهماهنگ بافت شهری، این مهدکودک همچون عنصری آرام پدیدار میشود که به محیط پیرامون خود نظم و هویت تازهای میبخشد. رویکرد آرکیپلن بر پایهی درک دقیق از زمینه شکل گرفته است؛ پاسخی به بافت پراکندهی شهر از طریق ترکیب حجمهایی که ریتم و تناسب سازههای سنتی روستایی را بازتاب میدهند. هر یک از این فرمها دارای استقلال خود هستند، اما در کنار هم ترکیبی منسجم و یکپارچه میسازند که تداوم بافت شهری را تقویت میکند.
در فضای داخلی، همهچیز با دقت برای برانگیختن حس کاوش و تعامل طراحی شده است. دو کلاس از طریق سطوح شیشهای بزرگ به سوی حیاط باز میشوند و مرز میان درون و بیرون را از میان برمیدارند. کلاس سوم به سوی آسمان گشوده شده و سقف آن به گونهای بریده شده که نور روز را به فضا وارد میکند. این گشودگی عمودی، ارتباطی مستقیم میان کودکان و عناصر طبیعت برقرار میسازد و پیوند میان مدرسه و جهان طبیعی را تقویت میکند.
زبان معماری پروژه بر پایهی سادگی مصالح و هماهنگی رنگها بنا شده است. سطوح صاف و رنگهای نرم و ملایم، فضایی آرام و متعادل پدید میآورند که برای یادگیری و بازی مناسب است. سادگی آگاهانهی فرمها سبب میشود که نور، تناسب و رنگ به عناصر اصلی طراحی تبدیل شوند و خودِ فضا به ابزاری آموزشی برای درک شهودی کودکان بدل گردد.
فراتر از کارکرد آموزشی، این مهدکودک حامل روحی شاعرانه و خیالانگیز است که میکوشد شگفتی و معصومیت کودکی را به تصویر بکشد. ترکیب حجمها که یادآور خانههای قصهگون است، حس تعلق و تخیل را در ذهن کودکان زنده میکند. پروژه با پرهیز از تزئینات اضافی و با تکیه بر فرمهای ناب و نور طبیعی، فضایی خلق کرده که همزمان حس جاودانگی و بازیگوشی دارد.
در میان لبههای ناهماهنگ بافت شهری، این مهدکودک همچون عنصری آرام پدیدار میشود که به محیط پیرامون خود نظم و هویت تازهای میبخشد. رویکرد آرکیپلن بر پایهی درک دقیق از زمینه شکل گرفته است؛ پاسخی به بافت پراکندهی شهر از طریق ترکیب حجمهایی که ریتم و تناسب سازههای سنتی روستایی را بازتاب میدهند. هر یک از این فرمها دارای استقلال خود هستند، اما در کنار هم ترکیبی منسجم و یکپارچه میسازند که تداوم بافت شهری را تقویت میکند.
در فضای داخلی، همهچیز با دقت برای برانگیختن حس کاوش و تعامل طراحی شده است. دو کلاس از طریق سطوح شیشهای بزرگ به سوی حیاط باز میشوند و مرز میان درون و بیرون را از میان برمیدارند. کلاس سوم به سوی آسمان گشوده شده و سقف آن به گونهای بریده شده که نور روز را به فضا وارد میکند. این گشودگی عمودی، ارتباطی مستقیم میان کودکان و عناصر طبیعت برقرار میسازد و پیوند میان مدرسه و جهان طبیعی را تقویت میکند.
زبان معماری پروژه بر پایهی سادگی مصالح و هماهنگی رنگها بنا شده است. سطوح صاف و رنگهای نرم و ملایم، فضایی آرام و متعادل پدید میآورند که برای یادگیری و بازی مناسب است. سادگی آگاهانهی فرمها سبب میشود که نور، تناسب و رنگ به عناصر اصلی طراحی تبدیل شوند و خودِ فضا به ابزاری آموزشی برای درک شهودی کودکان بدل گردد.
فراتر از کارکرد آموزشی، این مهدکودک حامل روحی شاعرانه و خیالانگیز است که میکوشد شگفتی و معصومیت کودکی را به تصویر بکشد. ترکیب حجمها که یادآور خانههای قصهگون است، حس تعلق و تخیل را در ذهن کودکان زنده میکند. پروژه با پرهیز از تزئینات اضافی و با تکیه بر فرمهای ناب و نور طبیعی، فضایی خلق کرده که همزمان حس جاودانگی و بازیگوشی دارد.
.jpg)
