گروه BIG برنده‌ی مسابقه طراحی اپرای ایالتی هامبورگ شد
1404/8/24
ساختمان جدید اپرای هامبورگ، توسط گروه بیارکه اینگلس طراحی شده و قرار است در شبه‌جزیره «باکن‌هوفت» ساخته شود. این پروژه، ادامه‌ای بر سنت طولانی شهر هامبورگ در پیوند معماری فرهنگی با افق باز بندر خواهد بود. ساختمان ۴۵ هزار مترمربعی خانه اپرا، با یک پارک عمومی جدید که تا لبه رودخانه امتداد می‌یابد، ترکیب می‌شود.
این طرح به اتفاق آرای هیئت داوران انتخاب شد؛ داوران توانایی این طرح در ترکیب نیازهای یک نهاد فرهنگی بزرگ با بافت سیال شهری هافن‌سیتی را تحسین کردند. اپرا به‌صورت یک ساختار «جزیره‌ای» با بام‌های سبز پلکانی در نظر گرفته شده که همچون یک مفصل تازه در مسیر تحول ساحلی هامبورگ عمل می‌کند.
بیارکه اینگلس، معمار این پروژه، طرح را به «چشم‌اندازی از تراس‌های هم‌مرکز» تشبیه می‌کند که همچون حلقه‌های موج بر سطح آب، از تالار مرکزی به بیرون گسترش می‌یابند. خط بام ساختمان، با هندسه‌ای دایره‌ای و پیوسته، رو به بندر گشوده شده و مجموعه‌ای از تراس‌ها را شکل می‌دهد که از جهات گوناگون قابل دسترسی هستند.
گذار از فضای بیرون به داخل بسیار نرم و روان اتفاق می‌افتد. سنگ‌فرش پارک تا درون لابی ادامه پیدا می‌کند و به این ترتیب، محوطه و ساختمان را یکپارچه می‌سازد. این سالن ورودی بزرگ با پوشش چوبی، نقشی همچون «اتاق نشیمن شهری» را ایفا می‌کند و با دو راه‌پله مرکزی به طبقات بالا وصل می‌شود. تمام طبقات اصلی به تراس‌های روباز دسترسی مستقیم دارند؛ فضاهایی که هم می‌توانند میزبان رویدادها باشند و هم به عنوان مکان‌هایی برای گردهمایی‌های غیررسمی با چشم‌انداز رود البه و افق شهر مورد استفاده قرار گیرند.
در قلب اپرای ایالتی هامبورگ، تالار اصلی با لایه‌های افقی چوب احاطه شده است. این لایه‌های چوبی هم دید تماشاگران و هم آکوستیک فضا را تنظیم می‌کنند. سطوح چوبی، بافتی گرم به محیط می‌بخشند و بالکن‌ها و دیوارها را در قالبی سیال و یکپارچه به هم متصل می‌کنند.
این طرح به اتفاق آرای هیئت داوران انتخاب شد؛ داوران توانایی این طرح در ترکیب نیازهای یک نهاد فرهنگی بزرگ با بافت سیال شهری هافن‌سیتی را تحسین کردند. اپرا به‌صورت یک ساختار «جزیره‌ای» با بام‌های سبز پلکانی در نظر گرفته شده که همچون یک مفصل تازه در مسیر تحول ساحلی هامبورگ عمل می‌کند.
بیارکه اینگلس، معمار این پروژه، طرح را به «چشم‌اندازی از تراس‌های هم‌مرکز» تشبیه می‌کند که همچون حلقه‌های موج بر سطح آب، از تالار مرکزی به بیرون گسترش می‌یابند. خط بام ساختمان، با هندسه‌ای دایره‌ای و پیوسته، رو به بندر گشوده شده و مجموعه‌ای از تراس‌ها را شکل می‌دهد که از جهات گوناگون قابل دسترسی هستند.
گذار از فضای بیرون به داخل بسیار نرم و روان اتفاق می‌افتد. سنگ‌فرش پارک تا درون لابی ادامه پیدا می‌کند و به این ترتیب، محوطه و ساختمان را یکپارچه می‌سازد. این سالن ورودی بزرگ با پوشش چوبی، نقشی همچون «اتاق نشیمن شهری» را ایفا می‌کند و با دو راه‌پله مرکزی به طبقات بالا وصل می‌شود. تمام طبقات اصلی به تراس‌های روباز دسترسی مستقیم دارند؛ فضاهایی که هم می‌توانند میزبان رویدادها باشند و هم به عنوان مکان‌هایی برای گردهمایی‌های غیررسمی با چشم‌انداز رود البه و افق شهر مورد استفاده قرار گیرند.
در قلب اپرای ایالتی هامبورگ، تالار اصلی با لایه‌های افقی چوب احاطه شده است. این لایه‌های چوبی هم دید تماشاگران و هم آکوستیک فضا را تنظیم می‌کنند. سطوح چوبی، بافتی گرم به محیط می‌بخشند و بالکن‌ها و دیوارها را در قالبی سیال و یکپارچه به هم متصل می‌کنند.
