طرح «اسنوهتا» در مسابقه طراحی خانه‌ی اپرای دوسلدورف برنده شد
1404/8/29
دفتر معماری اسنوهتا به‌عنوان برنده رقابت بین‌المللی و معتبر «اپراهاوس آینده» معرفی شد و برای طراحی اپرای جدید «اُپِر آم راین» در شهر دوسلدورف انتخاب گردید. رقابت «اپراهاوس آینده» نخستین بار در سال ۲۰۱۷ آغاز شد، اما چندین بار به دلیل تغییر محل ساخت متوقف شد. در ماه مه امسال، مسابقه با برنامه جدید و حضور ۲۹ شرکت‌کننده از سر گرفته شد. ساختمان از سه حجم مجزا تشکیل شده که نماد اتحاد سه نهاد فرهنگی، اپرای آلمانی راین، مدرسه موسیقی کلارا شومان و کتابخانه موسیقی، در یک مجموعه واحد است.
طراحی در طبقه همکف از تأثیرات زمین‌شناختی رود راین الهام گرفته است. پایه ساختمان شبیه به یک غار است؛ فضایی پیوسته، باز و دعوت‌کننده با «تخلخل» بالا که از هر طرف امکان ورود و حرکت را می‌دهد. این لایه به‌عنوان یک «عرصه شهری» عمل می‌کند که حس قلمرو فرهنگی مشترک را تقویت کرده و عموم مردم را تشویق به ورود می‌کند، حتی زمانی که اجرایی در کار نیست. این گشودگی در تراز همکف، آستانه‌ای تدریجی میان فضای عمومی شهر و جهان اپرا می‌سازد.
نمای ساختمان با سنگ طبیعی روشن پوشانده شده که به دلیل عملکرد حرارتی مناسب و هماهنگی با پالت رنگی آرام دوسلدورف انتخاب شده است. استفاده از ماژول‌های سنگی در ابعاد متنوع، دورریز مصالح را کاهش داده و سطحی با ظرافت‌های بافتی ایجاد می‌کند. پرداخت‌های زبر و صیقلی در نوارهای افقی، لایه‌های رسوبی منطقه را تداعی می‌کنند. این پیوند بصری با کیفیت فرسایش‌یافته طبقه همکف، انسجام بصری ایجاد می‌کند.
بالای حجم‌ها، بام به یک چشم‌انداز «بایوسولار» تبدیل شده که شامل صفحات خورشیدی، تراس‌های سبز و نورگیرهای یکپارچه است. در این قسمت، گیاهان بومی در نوارهایی میان صفحات خورشیدی کاشته می‌شوند. این کار یک سیستم لایه‌لایه ایجاد می‌کند که همزمان تنوع زیستی را تقویت می‌کند و تولید انرژی را نیز امکان‌پذیر می‌سازد.
طراحی در طبقه همکف از تأثیرات زمین‌شناختی رود راین الهام گرفته است. پایه ساختمان شبیه به یک غار است؛ فضایی پیوسته، باز و دعوت‌کننده با «تخلخل» بالا که از هر طرف امکان ورود و حرکت را می‌دهد. این لایه به‌عنوان یک «عرصه شهری» عمل می‌کند که حس قلمرو فرهنگی مشترک را تقویت کرده و عموم مردم را تشویق به ورود می‌کند، حتی زمانی که اجرایی در کار نیست. این گشودگی در تراز همکف، آستانه‌ای تدریجی میان فضای عمومی شهر و جهان اپرا می‌سازد.
نمای ساختمان با سنگ طبیعی روشن پوشانده شده که به دلیل عملکرد حرارتی مناسب و هماهنگی با پالت رنگی آرام دوسلدورف انتخاب شده است. استفاده از ماژول‌های سنگی در ابعاد متنوع، دورریز مصالح را کاهش داده و سطحی با ظرافت‌های بافتی ایجاد می‌کند. پرداخت‌های زبر و صیقلی در نوارهای افقی، لایه‌های رسوبی منطقه را تداعی می‌کنند. این پیوند بصری با کیفیت فرسایش‌یافته طبقه همکف، انسجام بصری ایجاد می‌کند.
بالای حجم‌ها، بام به یک چشم‌انداز «بایوسولار» تبدیل شده که شامل صفحات خورشیدی، تراس‌های سبز و نورگیرهای یکپارچه است. در این قسمت، گیاهان بومی در نوارهایی میان صفحات خورشیدی کاشته می‌شوند. این کار یک سیستم لایه‌لایه ایجاد می‌کند که همزمان تنوع زیستی را تقویت می‌کند و تولید انرژی را نیز امکان‌پذیر می‌سازد.
