آقای پیانو ،برنده جایزه پریتزکر ، یکی از معماران مطرح نسل خود است . همایشی جهت مروری بر طراحی موزه هنر جدید دانشگاه هاروارد برگزار شد،ازدحام جمعیت به حدی بود که دانشجویان و اعضای هیات علمی دانشگاه بیش از یک ساعت برای شنیدن سخنان پیانو خارج از سالن صف کشیده بودند،سوال همایش :آقای پیانو،شماچگونه آن را انجام دادید؟او پاسخ داد ."خب، بسیار ساده است. من تنها نبودم ، معماری مخلوطی از بسیاری مشاغل در یکی است " شما باید یک سازنده ،انسان مدار، شاعر، باید همه چیز باشید. ایده گسترش HAM  از 17 سال پیش آغاز شده،و من باید از مردم تشکر کنم،این پروژه در مورد جامعه است،معماری نشانه هنر ،مطالعه هنر و حفاظت از هنر است. "
پیانو در آغاز کار حرفه ای پروژه های با نفوذ مانند مرکز پمپیدو در پاریس و موزه NEMO در آمستردام را طراحی کرد،همچنین  کارگاه ساختمانی رنزو پیانو تا حدودی مترادف با جریان اصلی معماری موزه به ویژه در ایالات متحده است که پروژه های، گسترش موزه گاردنر ایزابلا استوارت ، گسترش موزه هنر کیمبل ، گسترش بال مدرن از موسسه هنر شیکاگو ، ساختمان جدید موزه ویتنی در منهتن فقط تعداد کمی از پروژه های این شرکت هستند .حیاط مرکزی طراحی شده توسط پیانو در دانشگاه هاروارد ،به عنوان قلب گردش در موزه است که سبک معمار را به وضوح نشان میدهد . صدها نفر از جزئیات ساخت و ساز پیچیده - نرده نازک، تیرها، کابل تنش، چراغ حلق آویز ، تونل تهویه مطبوع برای ایجاد یک فضای مناسب گرد هم می آیند.
نسخه طراحی شده آن Montepulciano در ایتالیا است. این ساختمان دارای یک میدان داخلی است که ،  پیانو با باز کردن  این میدان، به بازدید کننده ها اجازه می دهد تا تمام محیط اطراف را ببینند،به اضافه سقف کریستال شیشه ای حداکثر مقدار نور روز را به داخل منتقل میکند،از پایین به بالا، ساختمان سبک تر و سبک تر می شود ، تا زمانی که فقط نور می ماند،و ساختمان در شب همچون فانوسی روشن دیده میشود
آثار هنری موجود شامل موزه Fogg  ، موزه Busch-Reisinger، و موزه Arthur M. Sackler همچنین بخشی از مجموعه عظیمی در حدود 250،000 آثار متعلق به دانشگاه است ، گالری ها در سه طبقه اول قرار گرفته اند،همچنین گالری دائمی خاص برای ارائه نقاشی هایی با مقیاس بزرگ که توسط مارک روتکو که به طور خاص برای دانشگاه هاروارد ایجاد شد ،این آثار  با نام " نقاشی های دیواری " به ندرت برای عموم مردم از سال 1970 به نمایش گذاشته شده است.
سالن 300 صندلی و یک سالن سخنرانی کوچکتر در سطح پایین تر از ساختمان قرار گرفته است. در سطح ورودی، بازدید کنندگان می توانند در کافه و فروشگاه موزه متوقف شوند.
" معماری نیاز به زمان نیاز دارد تا خود را ثابت کند ، " پیانو از رابطه بین کار خود و لوکوربوزیه گفت این یک بازی دشوار است،بطور کلی، گفتگو میان ساختمان کاملا صریح و بی پرده است . ساختمان نیاز به زمان دارد تا قضاوت شود،ساختمان برای تبدیل شدن به بخشی از شهرستان ، مانند یک جنگل زمان میبرد. من فکر می کنم که آنچه ما انجام داده ایم ارزشمند است و این باعث می شود کمبریج جایی بهتر برای زندگی باشد. "