دفتر دیگر | مجتمع مسكونی سدروس
مجتمع مسكونی سدروس
معمار: علیرضا تغابنی (دفتر معماری دیگر)
موقعیت: تهران، ایران
سال: 1397
عکس: مجید جهانگیری
تراکم و توزیع آن در تهران علت اصلی بسیاری از مسائل مربوط به ساخت و ساز در این شهر است و طیفی از مشکلات در زیرساخت ها و همچنین طراحی شهری را ایجاد کرده است. اصلاح مداوم در مقررات مناطق اشغال شده ساختمان ها منجر به تفاوت قابل توجه در ارتفاع ساختمان ها در مناطق مختلف تهران شده است. ساختمان هایی که به یکدیگر نزدیک می شوند، یک فضای اتصالی را ایجاد می کنند که “نمای سوم” نامیده می شود. از طرف دیگر، در فضای اجتماعی / سیاسی جاری در شهری مانند تهران، کنتراست و تناقض میان شیوه زندگی خصوصی و عمومی افراد منجر به ایجاد مسائلی شده است که قابل حل نیستند.
هر آنچه که در داخل ساختمان اتفاق می افتد، کاملا متفاوت از زندگی عمومی می باشد. آزادی های مردم در فضاهای اجتماعی، در میهمانی و حتی در زندگی خصوصی و نیمه خصوصیشان قابل مقایسه با زندگی عمومی آن ها نیست که بسیار محدود و حتی برخی از جنبه ها ممنوع است. بالکن ها به عنوان مناطق حائل، بین فضای عمومی و فضای آزاد خصوصی قرار گرفته است و فضای قابل تمیزی را ایجاد کرده است. این پروژه که شامل معماری ساختمان مسکونی سدروس است، تلاش می کند تا بالکن ها را به عنوان یک محور ترکیب تنش میان این دو جهان را به شیوه ای جدید نگاه دارد تا با مشکلات نمای سوم و بهبود چشم انداز شهری به مقابله بپردازد.
این ساختمان مسکونی نوع شناسی به ارتفاع مجاور و بالا را پی گیری می کند که با تغییر دادن طرح، تنش ها و تضادها از اشکال و پروفیل پنجره ها شروع می شود و ادامه می یابد تا آخر در تراس ها و کنسول ها نمایان می شود. نوع وگونه ساختمان سعی می کند تا مشکل نمای سوم را با طراحی حجم چند لایه، نمای راه راه و همچنین فضای تراس و متریال به کار رفته در پروژه برطرف سازد. در طراحی نما آجر به عنوان محور اصلی ساخت و ساز، با هدف زمین ساختی و بیان زیبایی شناسی به کار رفته است. آجرها الگوهای مختلفی را که بر روی هر یک از حجم های نما را ایجاد می کنند و از طریق برخی خطوط فواصل و بافت های مختلفی را می سازند که به راحتی قابل تشخیص هستند.
معمار: علیرضا تغابنی (دفتر معماری دیگر)
موقعیت: تهران، ایران
سال: 1397
عکس: مجید جهانگیری
تراکم و توزیع آن در تهران علت اصلی بسیاری از مسائل مربوط به ساخت و ساز در این شهر است و طیفی از مشکلات در زیرساخت ها و همچنین طراحی شهری را ایجاد کرده است. اصلاح مداوم در مقررات مناطق اشغال شده ساختمان ها منجر به تفاوت قابل توجه در ارتفاع ساختمان ها در مناطق مختلف تهران شده است. ساختمان هایی که به یکدیگر نزدیک می شوند، یک فضای اتصالی را ایجاد می کنند که “نمای سوم” نامیده می شود. از طرف دیگر، در فضای اجتماعی / سیاسی جاری در شهری مانند تهران، کنتراست و تناقض میان شیوه زندگی خصوصی و عمومی افراد منجر به ایجاد مسائلی شده است که قابل حل نیستند.
هر آنچه که در داخل ساختمان اتفاق می افتد، کاملا متفاوت از زندگی عمومی می باشد. آزادی های مردم در فضاهای اجتماعی، در میهمانی و حتی در زندگی خصوصی و نیمه خصوصیشان قابل مقایسه با زندگی عمومی آن ها نیست که بسیار محدود و حتی برخی از جنبه ها ممنوع است. بالکن ها به عنوان مناطق حائل، بین فضای عمومی و فضای آزاد خصوصی قرار گرفته است و فضای قابل تمیزی را ایجاد کرده است. این پروژه که شامل معماری ساختمان مسکونی سدروس است، تلاش می کند تا بالکن ها را به عنوان یک محور ترکیب تنش میان این دو جهان را به شیوه ای جدید نگاه دارد تا با مشکلات نمای سوم و بهبود چشم انداز شهری به مقابله بپردازد.
این ساختمان مسکونی نوع شناسی به ارتفاع مجاور و بالا را پی گیری می کند که با تغییر دادن طرح، تنش ها و تضادها از اشکال و پروفیل پنجره ها شروع می شود و ادامه می یابد تا آخر در تراس ها و کنسول ها نمایان می شود. نوع وگونه ساختمان سعی می کند تا مشکل نمای سوم را با طراحی حجم چند لایه، نمای راه راه و همچنین فضای تراس و متریال به کار رفته در پروژه برطرف سازد. در طراحی نما آجر به عنوان محور اصلی ساخت و ساز، با هدف زمین ساختی و بیان زیبایی شناسی به کار رفته است. آجرها الگوهای مختلفی را که بر روی هر یک از حجم های نما را ایجاد می کنند و از طریق برخی خطوط فواصل و بافت های مختلفی را می سازند که به راحتی قابل تشخیص هستند.
