دفتر معماری رنا دیزاین | غرفه ایران در اکسپو 2020 دوبی
غرفه ایران در اکسپو 2020 دوبی
کارفرما: وزارت صنعت، معدن، تجارت، شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی جمهوری اسلامی ایران
محل اجرا: امارات متحده عربی، دوبی
سطح زیربنای کل: 2555 متر مربع
مساحت زمین: 1984 مترمربع
طراح: رِنا دیزاین (رضا نجفیان)
همکاران طراحی: شیوا هوشمند نژاد، نیلوفر علائی، رامین رحمانی، اسماعیل متقی، دنا خاکسار، مریم نجفیان، زینب موسوی
ارائه: محمد حسین حمزه لویی، آرزو عباسی، امید طاهری، زهرا فروغی، ساغر مشیری امین
فاز دو: سوده امینی، فریدون پورتوکلی
سال طراحی: 1398
دشت ها می میرند تا شهر ها زاده شوند
کاش شهرها همه از جنس دشت بودند...
جهان نگران فرداست...
آینده...؟!
جهان در آغاز تنها توده ای آشفته از آتش بود همچون دیگر کهکشان های هستی، اما در روی زمین، شگفتی هستی یعنی زندگی، جان یافته است. زندگی، ۴ میلیارد سال پیش بر روی زمین به وجود آمد، اما ما آدم ها تنها ۲۰۰ هزار سال پیش! با این همه ما توانسته ایم هماهنگی روی زمین را دگرگون کنیم! پیدایش زندگی بر روی زمین با شکیبایی رخ داد. اما هنگامی که انسان پا به زمین گذاشت و شروع به استفاده از این ارثیه بی مانند کرد، تنها با چند هزار سال عمر، چهره ۴ میلیارد ساله ی آن را دگرگون ساخت. آفرینش زمین یک معجزه است و حیات معمای همیشگی آن. زمین جایگاه نگهداری مایه حیات یعنی آب است و اینچنین زندگی با آب به زمین پا می گذارد. درخت ها نیز، این عاملان بزرگ هستی بر روی زمین، در نوک هرم غذایی قرار دارند. درختان از زیربناهای زندگی بر روی زمین هستند. ده هزار سال پیش نخستین دگرگونی بزرگ جهان با کشاورزی به وقوع پیوست و اینگونه آدمی با شکم گرسنه بر جهان چیره گشت. هوشیاری انسان موجب آگاهی او به سستی هایش شد و پیوسته در زمین چیرگی خود را افزایش داد. و اینچنین ما برای بدست آوردن سرچشمه های زندگی و نابود کردن آنها تا سرزمین های دوردست و دست نخورده پیش رفته ایم!
اما شهر، سرنوشت انسان و زمین را دگرگون کرد. نابرابری ها موجب کوچ مردم از روستا به شهر شد. این آمار امروزه یه یک میلیون نفر در هفته می رسد . همه دخالت های انسان در طبیعت باشتاب، هماهنگی حاکم بر آن را از بین می برد. و این ها همه و همه موجب از بین رفتن تعادل آب و هوایی زمین و کم شدن توان باروری آن می شود. حتی کشورهای دارا نیز از این آسیب ها مصون نخواهند بود و این به معنی نابود کردن زمین به دست خودمان است. ما همچون همه باشندگان بر روی زمین هستیم و در رابطه ای تنگاتنگ با تمامی موجودات زنده از آنها تأثیر می پذیریم و مهم تر از آن بر آن ها تأثیر می گذاریم. زمین تاب این همه افسار گسیختگی را ندارد. ما در هر جا که باشیم و هر کاری انجام دهیم، نتیجه آن بر روی زمین مشاهده می شود. هم اکنون فرصتی برای اندیشیدن به آنچه از دست رفته است نداریم، به آنکه برایمان مانده است بیاندیشیم. شاید ما در یک کشور زندگی نکنیم و یا حتی به یک سبک هم زندگی نکنیم اما زمان آن است که با یاری یکدیگر به پاسداری زمین برخیزیم و دنباله این سرگذشت ۴ میلیارد ساله را با هم خوش بنویسیم و آینده را زیبا رقم بزنیم. مسئول هر اتفاقی که برای زمین می افتد، ما هستیم. بر ماست که دنباله داستان را با هم بنویسیم...
همچون حضور موقت ما بر این سیاره و این کهکشان، اکسپوها نیز معماری موقت چند ماهه با تأثیری شگرف و فراتر از قرن ها می آفرینند. بستری برای به چالش کشیدن جهان و بارش فکری حول موضوعی که از دغدغه های روز دنیاست.
از آنجا که تأثیرگذاری بر جریان های فناورانه، و هدایت و تأثیر بر جریان های معماری آینده از وظایف اصلی اکسپو می باشد، با توجه به مسایل ذکر شده، یادآوری بزرگ ترین مشکل و تحدید پیش روی بشر و آینده ی خالی از حیاتی که با شتاب به سمت آن در حرکت است، در مقیاس جهانی اکسپو، محور اصلی طراحی غرفه ایران در اکسپو 2020 دوبی قرار گرفت.
در راستای بیان موارد مذکور با زبان معماری، غرفه ایران در قالب دو پوسته خارجی که جایگزینی طبیعت زمین با انبوه ساختمان های شهری را به تصویر می کشد و هسته داخلی که با بهره گیری از مفاهیم عمیق معماری ایرانی نمادی از حیات و زندگی و احترام به طبیعت می باشد، شکل گرفت.
کارفرما: وزارت صنعت، معدن، تجارت، شرکت سهامی نمایشگاه های بین المللی جمهوری اسلامی ایران
محل اجرا: امارات متحده عربی، دوبی
سطح زیربنای کل: 2555 متر مربع
مساحت زمین: 1984 مترمربع
طراح: رِنا دیزاین (رضا نجفیان)
همکاران طراحی: شیوا هوشمند نژاد، نیلوفر علائی، رامین رحمانی، اسماعیل متقی، دنا خاکسار، مریم نجفیان، زینب موسوی
ارائه: محمد حسین حمزه لویی، آرزو عباسی، امید طاهری، زهرا فروغی، ساغر مشیری امین
فاز دو: سوده امینی، فریدون پورتوکلی
سال طراحی: 1398
دشت ها می میرند تا شهر ها زاده شوند
کاش شهرها همه از جنس دشت بودند...
جهان نگران فرداست...
آینده...؟!
جهان در آغاز تنها توده ای آشفته از آتش بود همچون دیگر کهکشان های هستی، اما در روی زمین، شگفتی هستی یعنی زندگی، جان یافته است. زندگی، ۴ میلیارد سال پیش بر روی زمین به وجود آمد، اما ما آدم ها تنها ۲۰۰ هزار سال پیش! با این همه ما توانسته ایم هماهنگی روی زمین را دگرگون کنیم! پیدایش زندگی بر روی زمین با شکیبایی رخ داد. اما هنگامی که انسان پا به زمین گذاشت و شروع به استفاده از این ارثیه بی مانند کرد، تنها با چند هزار سال عمر، چهره ۴ میلیارد ساله ی آن را دگرگون ساخت. آفرینش زمین یک معجزه است و حیات معمای همیشگی آن. زمین جایگاه نگهداری مایه حیات یعنی آب است و اینچنین زندگی با آب به زمین پا می گذارد. درخت ها نیز، این عاملان بزرگ هستی بر روی زمین، در نوک هرم غذایی قرار دارند. درختان از زیربناهای زندگی بر روی زمین هستند. ده هزار سال پیش نخستین دگرگونی بزرگ جهان با کشاورزی به وقوع پیوست و اینگونه آدمی با شکم گرسنه بر جهان چیره گشت. هوشیاری انسان موجب آگاهی او به سستی هایش شد و پیوسته در زمین چیرگی خود را افزایش داد. و اینچنین ما برای بدست آوردن سرچشمه های زندگی و نابود کردن آنها تا سرزمین های دوردست و دست نخورده پیش رفته ایم!
اما شهر، سرنوشت انسان و زمین را دگرگون کرد. نابرابری ها موجب کوچ مردم از روستا به شهر شد. این آمار امروزه یه یک میلیون نفر در هفته می رسد . همه دخالت های انسان در طبیعت باشتاب، هماهنگی حاکم بر آن را از بین می برد. و این ها همه و همه موجب از بین رفتن تعادل آب و هوایی زمین و کم شدن توان باروری آن می شود. حتی کشورهای دارا نیز از این آسیب ها مصون نخواهند بود و این به معنی نابود کردن زمین به دست خودمان است. ما همچون همه باشندگان بر روی زمین هستیم و در رابطه ای تنگاتنگ با تمامی موجودات زنده از آنها تأثیر می پذیریم و مهم تر از آن بر آن ها تأثیر می گذاریم. زمین تاب این همه افسار گسیختگی را ندارد. ما در هر جا که باشیم و هر کاری انجام دهیم، نتیجه آن بر روی زمین مشاهده می شود. هم اکنون فرصتی برای اندیشیدن به آنچه از دست رفته است نداریم، به آنکه برایمان مانده است بیاندیشیم. شاید ما در یک کشور زندگی نکنیم و یا حتی به یک سبک هم زندگی نکنیم اما زمان آن است که با یاری یکدیگر به پاسداری زمین برخیزیم و دنباله این سرگذشت ۴ میلیارد ساله را با هم خوش بنویسیم و آینده را زیبا رقم بزنیم. مسئول هر اتفاقی که برای زمین می افتد، ما هستیم. بر ماست که دنباله داستان را با هم بنویسیم...
همچون حضور موقت ما بر این سیاره و این کهکشان، اکسپوها نیز معماری موقت چند ماهه با تأثیری شگرف و فراتر از قرن ها می آفرینند. بستری برای به چالش کشیدن جهان و بارش فکری حول موضوعی که از دغدغه های روز دنیاست.
از آنجا که تأثیرگذاری بر جریان های فناورانه، و هدایت و تأثیر بر جریان های معماری آینده از وظایف اصلی اکسپو می باشد، با توجه به مسایل ذکر شده، یادآوری بزرگ ترین مشکل و تحدید پیش روی بشر و آینده ی خالی از حیاتی که با شتاب به سمت آن در حرکت است، در مقیاس جهانی اکسپو، محور اصلی طراحی غرفه ایران در اکسپو 2020 دوبی قرار گرفت.
در راستای بیان موارد مذکور با زبان معماری، غرفه ایران در قالب دو پوسته خارجی که جایگزینی طبیعت زمین با انبوه ساختمان های شهری را به تصویر می کشد و هسته داخلی که با بهره گیری از مفاهیم عمیق معماری ایرانی نمادی از حیات و زندگی و احترام به طبیعت می باشد، شکل گرفت.
