طراحی مرکز همایش دانشگاه رباط توسط دفتر معماری بوفیل
1404/5/13
مرکز همایش جدید دانشگاه پلی تکنیک رباط، توسط دفتر معماری بوفیل طراحی شده است. این ساختمان، به‌عنوان نخستین فاز از طرح جامع پردیس، نقشی کلیدی در شکل‌گیری هویت شهری دانشگاه ایفا می‌کند و بستر مناسبی برای فعالیت‌های آموزشی، فرهنگی و عمومی فراهم می‌آورد.
در مقیاس شهری، ساختمان همچون گذرگاهی عمل می‌کند که دو بخش پردیس را به هم متصل می‌سازد و در مقیاس معماری، ارتباطی آرام میان فرم، حجم و عملکرد ایجاد می‌نماید. طرح کلی بنا با رویکردی هندسی و روشن شکل گرفته و بر پایه دو شکل ابتدایی (دایره و مربع) استوار است. در مرکز ساختمان، تالاری مکعب‌شکل به‌عنوان فضای اصلی اجرای همایش جای گرفته و دیواری منحنی آن را دربر می‌گیرد که فضاهایی نظیر اتاق‌های کنفرانس کوچک‌تر، سالن‌های استراحت و امکانات جانبی را در خود جای داده است. این فضاها با راهروهای سایه‌دار، حیاط‌های باز و محل‌های تجمع غیررسمی درهم‌تنیده شده‌اند.
در حلقه بیرونی ساختمان، طاق‌هایی از چهار گوشه از زمین برخاسته و در بخش‌های دیگر بالا رفته‌اند تا ایوان‌هایی نیمه‌باز ایجاد کنند. این طراحی، ضمن ایجاد مقیاسی انسانی و دعوت‌کننده، امکان تهویه طبیعی و تغییرات نوری در طول روز را نیز فراهم می‌آورد.
سالن اصلی همایش با حسی باشکوه اما کنترل‌شده طراحی شده است. صندلی‌ها با نظمی دقیق به‌شکل بادبزنی پیرامون صحنه مرکزی چیده شده‌اند. بالای این فضا، یک نورگیر دایره‌ای بزرگ نور نرم و یکنواختی را در سراسر فضا پخش می‌کند و با یکدست‌سازی میدان دید، نگاه را به‌سوی بالا می‌کشاند. دیوارهای پوشیده از رنگ سبز تیره و صندلی‌هایی با روکشی هماهنگ، فضایی آرام، متمرکز و غوطه‌ورکننده ایجاد کرده‌اند.
در مقیاس شهری، ساختمان همچون گذرگاهی عمل می‌کند که دو بخش پردیس را به هم متصل می‌سازد و در مقیاس معماری، ارتباطی آرام میان فرم، حجم و عملکرد ایجاد می‌نماید. طرح کلی بنا با رویکردی هندسی و روشن شکل گرفته و بر پایه دو شکل ابتدایی (دایره و مربع) استوار است. در مرکز ساختمان، تالاری مکعب‌شکل به‌عنوان فضای اصلی اجرای همایش جای گرفته و دیواری منحنی آن را دربر می‌گیرد که فضاهایی نظیر اتاق‌های کنفرانس کوچک‌تر، سالن‌های استراحت و امکانات جانبی را در خود جای داده است. این فضاها با راهروهای سایه‌دار، حیاط‌های باز و محل‌های تجمع غیررسمی درهم‌تنیده شده‌اند.
در حلقه بیرونی ساختمان، طاق‌هایی از چهار گوشه از زمین برخاسته و در بخش‌های دیگر بالا رفته‌اند تا ایوان‌هایی نیمه‌باز ایجاد کنند. این طراحی، ضمن ایجاد مقیاسی انسانی و دعوت‌کننده، امکان تهویه طبیعی و تغییرات نوری در طول روز را نیز فراهم می‌آورد.
سالن اصلی همایش با حسی باشکوه اما کنترل‌شده طراحی شده است. صندلی‌ها با نظمی دقیق به‌شکل بادبزنی پیرامون صحنه مرکزی چیده شده‌اند. بالای این فضا، یک نورگیر دایره‌ای بزرگ نور نرم و یکنواختی را در سراسر فضا پخش می‌کند و با یکدست‌سازی میدان دید، نگاه را به‌سوی بالا می‌کشاند. دیوارهای پوشیده از رنگ سبز تیره و صندلی‌هایی با روکشی هماهنگ، فضایی آرام، متمرکز و غوطه‌ورکننده ایجاد کرده‌اند.
