طراحی شهر جدید «تِلوســا» توسط استودیو بیارکه اینگلس
1404/6/1
شهر مفهومی «تِلوسا» که توسط استودیو معماری «بیارکه اینگلس» برای سازمانی متعلق به بازرگان «مارک لور» طراحی شده است، قرار است به‌طور کامل «از صفر» در دل صحرای آمریکا ساخته شود. رندرهای اولیه و جدید این پروژه جزئیات گوناگونی از ساختمان‌ها و فضاهای شهری را نشان می‌دهند.
یکی از فضاها، «مرکز حمل‌و‌نقل» بزرگ چوبی با چهار طبقه سکوهای تخت است که به‌صورت دایره‌ای طراحی شده و دو ریل کرومی آن را احاطه کرده‌اند. در این مجموعه، وسایل نقلیه‌ای با نام «Ground to Air» به تصویر کشیده شده‌اند که می‌توانند هم روی ریل‌های معلق حرکت کنند، هم بر روی چرخ‌ها در مرکز ساختمان و حتی به شکل شناور در هوا حرکت کنند.
از دیگر بخش‌های مهم پروژه می‌توان به «مؤسسه لور» اشاره کرد که شامل برج‌های مرتفع و به‌هم‌پیوسته است و یک خیابان مشترک را در میان خود جای داده که با سنگ‌فرش و ساختمان‌هایی پوشیده از گیاهان تعریف می‌شود. در نقطه‌ای دیگر، برج «Equitism» به‌عنوان ستون فقرات مرکزی شهر مطرح است؛ برجی چوبی و هندسی با نمای مشبک که بیارکه اینگلس آن را «چراغ راهنمای شهر» توصیف کرده است. این برج قرار است علاوه بر کارکرد نمادین، فضایی برای ذخیره‌سازی آب، مزارع ایروپونیک و یک سقف فتوولتائیک داشته باشد.
نام برج از نظام حکمرانی شهر گرفته شده، مدلی اقتصادی که بر مالکیت جمعی زمین استوار است. در این مدل، زمین‌های عمومی فروخته می‌شوند تا منابع مالی برای خدمات اجتماعی فراهم شود. تِلوسا توضیح می‌دهد: «اکویتیسم همان نظام سرمایه‌داری را حفظ می‌کند، اما با افزودن سازوکار تأمین مالی از طریق زمین، خدمات اجتماعی بسیار گسترده‌تری را بدون تحمیل بار مالی اضافی بر مالیات‌دهندگان ارائه خواهد داد.»
بر اساس اعلام تِلوسا، این شهر تا سال ۲۰۳۰ «آماده سکونت» خواهد بود و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ جمعیتی معادل ۵ میلیون نفر را در خود جای دهد. طراحی شهر شامل بلوک‌های کم‌ارتفاع و موج‌دار است که در یک مکان نامشخص در صحرا گسترده شده‌اند، هرچند نقشه‌ای در وب‌سایت دفتر بیارکه اینگلس ایالت نوادا را به‌عنوان محل احتمالی ساخت نشان می‌دهد.
یکی از فضاها، «مرکز حمل‌و‌نقل» بزرگ چوبی با چهار طبقه سکوهای تخت است که به‌صورت دایره‌ای طراحی شده و دو ریل کرومی آن را احاطه کرده‌اند. در این مجموعه، وسایل نقلیه‌ای با نام «Ground to Air» به تصویر کشیده شده‌اند که می‌توانند هم روی ریل‌های معلق حرکت کنند، هم بر روی چرخ‌ها در مرکز ساختمان و حتی به شکل شناور در هوا حرکت کنند.
از دیگر بخش‌های مهم پروژه می‌توان به «مؤسسه لور» اشاره کرد که شامل برج‌های مرتفع و به‌هم‌پیوسته است و یک خیابان مشترک را در میان خود جای داده که با سنگ‌فرش و ساختمان‌هایی پوشیده از گیاهان تعریف می‌شود. در نقطه‌ای دیگر، برج «Equitism» به‌عنوان ستون فقرات مرکزی شهر مطرح است؛ برجی چوبی و هندسی با نمای مشبک که بیارکه اینگلس آن را «چراغ راهنمای شهر» توصیف کرده است. این برج قرار است علاوه بر کارکرد نمادین، فضایی برای ذخیره‌سازی آب، مزارع ایروپونیک و یک سقف فتوولتائیک داشته باشد.
نام برج از نظام حکمرانی شهر گرفته شده، مدلی اقتصادی که بر مالکیت جمعی زمین استوار است. در این مدل، زمین‌های عمومی فروخته می‌شوند تا منابع مالی برای خدمات اجتماعی فراهم شود. تِلوسا توضیح می‌دهد: «اکویتیسم همان نظام سرمایه‌داری را حفظ می‌کند، اما با افزودن سازوکار تأمین مالی از طریق زمین، خدمات اجتماعی بسیار گسترده‌تری را بدون تحمیل بار مالی اضافی بر مالیات‌دهندگان ارائه خواهد داد.»
بر اساس اعلام تِلوسا، این شهر تا سال ۲۰۳۰ «آماده سکونت» خواهد بود و انتظار می‌رود تا سال ۲۰۵۰ جمعیتی معادل ۵ میلیون نفر را در خود جای دهد. طراحی شهر شامل بلوک‌های کم‌ارتفاع و موج‌دار است که در یک مکان نامشخص در صحرا گسترده شده‌اند، هرچند نقشه‌ای در وب‌سایت دفتر بیارکه اینگلس ایالت نوادا را به‌عنوان محل احتمالی ساخت نشان می‌دهد.
