گروه معماری بیارکه اینگلس برنده مسابقه طراحی «پارک ایمان» شد
1404/7/24
استودیو بیارکه اینگلس برنده رقابت بین‌المللی طراحی «پارک ایمان» در دامنه‌های اطراف تیرانا، پایتخت آلبانی، شده است. این پارک عمومی که مساحتی حدود ۲۰۰ هزار مترمربع دارد، قرار است یک سایت نظامی قدیمی را به فضایی زنده و نماد همزیستی میان ادیان تبدیل کند. پارک ایمان بخشی از پروژه‌های فرهنگی و معماری بلندپروازانه در آلبانی است که طی یک دهه گذشته، توسط معماران بین‌المللی و محلی اجرا شده‌اند.
پارک به شکل «درختی از ایمان» طراحی شده است؛ مسیری شاخه‌شاخه که از یک نقطه مشترک در دره آغاز می‌شود و بازدیدکنندگان را از میان باغ‌ها، بستان‌های زیتون و دامنه‌های جنگلی به سوی نه پاویون هدایت می‌کند. هر پاویون به یک سنت معنوی متفاوت اختصاص دارد و با مصالحی ساخته شده که به ریشه‌های جغرافیایی و فرهنگی آن سنت اشاره دارند: سنگ آهک اورشلیم برای یهودیت، مرمر رنگی ایتالیایی برای مسیحیت، موزاییک ماسه‌سنگ سفید برای اسلام و ترکیبی از گرانیت، اونیکس، مرمر و سنگ‌های صیقلی رودخانه‌ای برای سنت‌های دارمیکی و شرق آسیا. این تنوع مصالح و بافت‌ها مسیر پارک را به آرشیوی لمسی و بصری تبدیل می‌کند که هر سطح، بافت و رنگ ویژه‌ای دارد.
در ورودی پارک، «موزه یادبود» از نه حجم پیرامون یک باغ مرکزی شکل گرفته و تنوع و وحدت را گرامی می‌دارد. بافت زمینی این سازه‌ها تجربه‌ای ملموس ایجاد می‌کند و بازدیدکنندگان را به تأمل و پیوند با زمین دعوت می‌کند. معماری پارک به‌گونه‌ای طراحی شده که با طبیعت درآمیخته شود و از دل آن رشد کند. باغ‌ها و مسیرها در امتداد شیب‌های طبیعی زمین قرار گرفته‌اند و پوشش گیاهی بومی مثل زیتون، سرو و کاج هویت مدیترانه‌ای سایت را شکل می‌دهد.
بیارکه اینگلس، معمار پروژه، پارک ایمان را چنین توصیف می‌کند: «یک درخت تکاملی قابل سکونت و زیست‌پذیر از ایمان که بر توپوگرافی طبیعی کوه ترسیم شده، دره را به قله متصل می‌کند، زمین را به آسمان پیوند می‌دهد و ریشه در احترام به طبیعت دارد.» این جمله، فلسفه طراحی پروژه را روشن می‌کند؛ آگاهی زیست‌محیطی و احترام به طبیعت، در کنار همزیستی میان ادیان، قلب این فضا را شکل می‌دهند.
پارک به شکل «درختی از ایمان» طراحی شده است؛ مسیری شاخه‌شاخه که از یک نقطه مشترک در دره آغاز می‌شود و بازدیدکنندگان را از میان باغ‌ها، بستان‌های زیتون و دامنه‌های جنگلی به سوی نه پاویون هدایت می‌کند. هر پاویون به یک سنت معنوی متفاوت اختصاص دارد و با مصالحی ساخته شده که به ریشه‌های جغرافیایی و فرهنگی آن سنت اشاره دارند: سنگ آهک اورشلیم برای یهودیت، مرمر رنگی ایتالیایی برای مسیحیت، موزاییک ماسه‌سنگ سفید برای اسلام و ترکیبی از گرانیت، اونیکس، مرمر و سنگ‌های صیقلی رودخانه‌ای برای سنت‌های دارمیکی و شرق آسیا. این تنوع مصالح و بافت‌ها مسیر پارک را به آرشیوی لمسی و بصری تبدیل می‌کند که هر سطح، بافت و رنگ ویژه‌ای دارد.
در ورودی پارک، «موزه یادبود» از نه حجم پیرامون یک باغ مرکزی شکل گرفته و تنوع و وحدت را گرامی می‌دارد. بافت زمینی این سازه‌ها تجربه‌ای ملموس ایجاد می‌کند و بازدیدکنندگان را به تأمل و پیوند با زمین دعوت می‌کند. معماری پارک به‌گونه‌ای طراحی شده که با طبیعت درآمیخته شود و از دل آن رشد کند. باغ‌ها و مسیرها در امتداد شیب‌های طبیعی زمین قرار گرفته‌اند و پوشش گیاهی بومی مثل زیتون، سرو و کاج هویت مدیترانه‌ای سایت را شکل می‌دهد.
بیارکه اینگلس، معمار پروژه، پارک ایمان را چنین توصیف می‌کند: «یک درخت تکاملی قابل سکونت و زیست‌پذیر از ایمان که بر توپوگرافی طبیعی کوه ترسیم شده، دره را به قله متصل می‌کند، زمین را به آسمان پیوند می‌دهد و ریشه در احترام به طبیعت دارد.» این جمله، فلسفه طراحی پروژه را روشن می‌کند؛ آگاهی زیست‌محیطی و احترام به طبیعت، در کنار همزیستی میان ادیان، قلب این فضا را شکل می‌دهند.
