اینستالیشن‌های جذاب معماری در فستیوال «برنینگ من ۲۰۲۵»
1404/6/20
در رویداد «برنینگ من» امسال ده‌ها هزار بازدیدکننده به مدت یک هفته در صحرای نوادا کمپ برپا کردند و شهر موقت «بلک راک سیتی» را به وجود آوردند. داوطلبان، هنرمندان و طراحان گرد هم آمدند تا آثار عظیمی را خلق کنند تا در کنار موسیقی، فعالیت‌های فرهنگی و دیگر برنامه‌های این فستیوال به نمایش گذاشته شود. این فستیوال به خاطر تفکر «خودت انجام بده» و نمایش‌های پر زرق‌وبرق و خارق‌العاده‌اش شهرت دارد.
هر سال، یک معبد عظیم و یک پاویون برای مجسمه مردی که فستیوال نامش را از او گرفته است، در صحرا برپا شده و توسط فردی منتخب از سوی سازمان برنینگ من طراحی می‌شوند. این دو اثر عظیم همیشه در نزدیکی پایان رویداد به آتش کشیده می‌شوند و هر دو در این پست معرفی شده‌اند.
ابر سیاه، از گروه هنری اوکراینی‌ها
اثر «ابر سیاه» که توسط اولِکسی سای، برای به تصویر کشیدن جنگ در اوکراین طراحی شده بود، یک چیدمان بادی عظیم بود که در صحرا برپا شد و با یک منظره صوتی شامل صدای آژیرها و دیگر صداهای جنگ همراهی می‌شد. پس از نصب، در ۲۴ اوت که روز افتتاحیه بود، این اثر بر اثر یک طوفان شدید صحرایی نابود شد. به گفته برگزارکنندگان، این اتفاق نمادی از مضامین تخریب و فقدانِ نهفته در این اثر بود؛ این نمادگرایی با توجه به این واقعیت که ۲۴ اوت روز استقلال اوکراین است، معنای بیشتری نیز پیدا می‌کرد.
هرم بزرگ، از کمپ پِلِی‌الکمیست
این هرم ۲۲ متری که توسط تیمی مستقر در ونکوور به رهبری کریستال کامنز ساخته شده، دارای یک اسکلت فولادی است که با پنل‌های پلی‌کربنات پوشانده شده است. این سازه به گونه‌ای طراحی شده بود که در طول روز یک فضای گردهمایی و در شب محلی برای رقص باشد و پنل‌های آن توسط پروجکشن مپینگ در مقیاس بزرگ نورپردازی می‌شدند.
چشمی به آسمان، اثر مایکل وایت
این سازه که از تخته چندلا ساخته شده بود، مانند یک سایبان عظیم عمل می‌کرد و ضمن ایجاد سایه، سوراخ‌هایی برای تماشای آسمان نیز داشت. این سازه به عنوان «اتاق نشیمنی» برای اعماق صحرا طراحی شده بود و دارای مجموعه‌ای از نیمکت‌های منحنی از جنس تخته چندلا بود که در اطراف یک مجسمه مرکزی قرار داشتند.
معبد اعماق، اثری از میگل آرایز
آرایز و تیمش معبد امسال برنینگ من را با الهام از پناهگاه‌های طبیعی مانند غارها و معماری باروک ساختند. نمای خارجی آن یکپارچه و نتراشیده است، در حالی که سازه داخلی به گونه‌ای پیچیده طراحی شده تا بازدیدکنندگان را در یک سفر پر پیچ‌وخم هدایت کند. آرایز گفت: «این بنا همچون قلبی که هزار تکه شده، زخم‌های آشکاری بر تن دارد. یادآور دردی که تاب‌آوری را می‌سازد.»
ورتیکا، اثر کلیتون بلیک
این سازه قابل سکونت از جنس فولاد ضد زنگ، با الهام از معماری بروتالیست طراحی شده و دارای نمایی پوشیده از یک شبکه با پنل‌های نیمه‌شفاف است. این پنل‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به سازه، ظاهری بلندتر ببخشند. یک درب که به طور یکپارچه در نما تعبیه شده، به نردبانی راه دارد که بازدیدکنندگان می‌توانستند از طریق آن از سازه بالا بروند.
رگ‌های عشق، اثر آلبرتو مارکوس
این سازه از فولاد و مجموعه‌ای از نردبان‌ها و سکوها ساخته شده است که به یک جفت سرسره‌ی متقاطع ختم می‌شوند؛ سازه‌ای که از نمای جانبی به طرح یک قلب شباهت دارد. هدف از طراحی آن، تشویق استفاده‌کنندگان به «کاوش و ابراز عمیق تجربه انسانی» بود.
چرخ‌وفلک کیهانی، اثر مایکل والش
این مجسمه عظیم که از فوتوریسم الهام گرفته، بر روی یک پایه‌ی گرد قرار دارد و دارای دیواره‌های فلزی است که برای درخشیدن در آفتاب صحرا طراحی شده‌اند. این سازه فاقد نردبان بود و طوری طراحی شده بود که بازدیدکنندگان برای بالا رفتن تا سکوی آن به یکدیگر کمک کنند. بر روی این سکو یک «فضای گفتگو» قرار داشت.
نمایشگاه جهانی وحدت، اثر مارک 'کیدنتیک' ریورا
پاویونِ مجسمه امسال با الهام از معماری صنعتی و سبکِ نمایشگاه‌های جهانی قرن نوزدهم ساخته شد. این پاویون که با هدف استفاده از واحدهای اندازه‌گیری ساده طراحی شده، شامل دو سطح شیب‌دار (رَمپ) است که پایه مجسمه را در بر می‌گیرند.
هر سال، یک معبد عظیم و یک پاویون برای مجسمه مردی که فستیوال نامش را از او گرفته است، در صحرا برپا شده و توسط فردی منتخب از سوی سازمان برنینگ من طراحی می‌شوند. این دو اثر عظیم همیشه در نزدیکی پایان رویداد به آتش کشیده می‌شوند و هر دو در این پست معرفی شده‌اند.
ابر سیاه، از گروه هنری اوکراینی‌ها
اثر «ابر سیاه» که توسط اولِکسی سای، برای به تصویر کشیدن جنگ در اوکراین طراحی شده بود، یک چیدمان بادی عظیم بود که در صحرا برپا شد و با یک منظره صوتی شامل صدای آژیرها و دیگر صداهای جنگ همراهی می‌شد. پس از نصب، در ۲۴ اوت که روز افتتاحیه بود، این اثر بر اثر یک طوفان شدید صحرایی نابود شد. به گفته برگزارکنندگان، این اتفاق نمادی از مضامین تخریب و فقدانِ نهفته در این اثر بود؛ این نمادگرایی با توجه به این واقعیت که ۲۴ اوت روز استقلال اوکراین است، معنای بیشتری نیز پیدا می‌کرد.
هرم بزرگ، از کمپ پِلِی‌الکمیست
این هرم ۲۲ متری که توسط تیمی مستقر در ونکوور به رهبری کریستال کامنز ساخته شده، دارای یک اسکلت فولادی است که با پنل‌های پلی‌کربنات پوشانده شده است. این سازه به گونه‌ای طراحی شده بود که در طول روز یک فضای گردهمایی و در شب محلی برای رقص باشد و پنل‌های آن توسط پروجکشن مپینگ در مقیاس بزرگ نورپردازی می‌شدند.
چشمی به آسمان، اثر مایکل وایت
این سازه که از تخته چندلا ساخته شده بود، مانند یک سایبان عظیم عمل می‌کرد و ضمن ایجاد سایه، سوراخ‌هایی برای تماشای آسمان نیز داشت. این سازه به عنوان «اتاق نشیمنی» برای اعماق صحرا طراحی شده بود و دارای مجموعه‌ای از نیمکت‌های منحنی از جنس تخته چندلا بود که در اطراف یک مجسمه مرکزی قرار داشتند.
معبد اعماق، اثری از میگل آرایز
آرایز و تیمش معبد امسال برنینگ من را با الهام از پناهگاه‌های طبیعی مانند غارها و معماری باروک ساختند. نمای خارجی آن یکپارچه و نتراشیده است، در حالی که سازه داخلی به گونه‌ای پیچیده طراحی شده تا بازدیدکنندگان را در یک سفر پر پیچ‌وخم هدایت کند. آرایز گفت: «این بنا همچون قلبی که هزار تکه شده، زخم‌های آشکاری بر تن دارد. یادآور دردی که تاب‌آوری را می‌سازد.»
ورتیکا، اثر کلیتون بلیک
این سازه قابل سکونت از جنس فولاد ضد زنگ، با الهام از معماری بروتالیست طراحی شده و دارای نمایی پوشیده از یک شبکه با پنل‌های نیمه‌شفاف است. این پنل‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که به سازه، ظاهری بلندتر ببخشند. یک درب که به طور یکپارچه در نما تعبیه شده، به نردبانی راه دارد که بازدیدکنندگان می‌توانستند از طریق آن از سازه بالا بروند.
رگ‌های عشق، اثر آلبرتو مارکوس
این سازه از فولاد و مجموعه‌ای از نردبان‌ها و سکوها ساخته شده است که به یک جفت سرسره‌ی متقاطع ختم می‌شوند؛ سازه‌ای که از نمای جانبی به طرح یک قلب شباهت دارد. هدف از طراحی آن، تشویق استفاده‌کنندگان به «کاوش و ابراز عمیق تجربه انسانی» بود.
چرخ‌وفلک کیهانی، اثر مایکل والش
این مجسمه عظیم که از فوتوریسم الهام گرفته، بر روی یک پایه‌ی گرد قرار دارد و دارای دیواره‌های فلزی است که برای درخشیدن در آفتاب صحرا طراحی شده‌اند. این سازه فاقد نردبان بود و طوری طراحی شده بود که بازدیدکنندگان برای بالا رفتن تا سکوی آن به یکدیگر کمک کنند. بر روی این سکو یک «فضای گفتگو» قرار داشت.
نمایشگاه جهانی وحدت، اثر مارک 'کیدنتیک' ریورا
پاویونِ مجسمه امسال با الهام از معماری صنعتی و سبکِ نمایشگاه‌های جهانی قرن نوزدهم ساخته شد. این پاویون که با هدف استفاده از واحدهای اندازه‌گیری ساده طراحی شده، شامل دو سطح شیب‌دار (رَمپ) است که پایه مجسمه را در بر می‌گیرند.
Black Cloud by Ukrainians ART Group
Grand Pyramid by PlayAlchemist Camp
Eye to the Sky by Michael White
Temple of the Deep by Miguel Arraiz
Vertica by Clayton Blake
Vessels of Love by Alberto Marcos
The Cosmic Carousel by Michael Walsh
The World Fair of Unity by Mark "Kidnetick" Rivera
